Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Мі́гатам, мі́гаткам ’мігам’ (слуц., Жыв. сл.). З прасл.migъtь, якое з migъtěti ’бліскаць, мігаць, мігцець’, параўн. польск.migotać, чэш.míhotat, славен.migetáti. Да міг (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Маргаві́ца ’маланка’ (лоеў., ДАБМ, к. 311; Ян.). Балтызм. Параўн. літ.mirgė̃ti ’мігаць, мігцець’, mar̃guoti ’тс’, лат.mir̃gu, mir̂dzêt ’пералівацца, бліскаць’. Суфікс аформлен, як у лексемы бліскавіца.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Трамаце́ць ’мігцець (пра зоры на марозе)’ (ваўк., Сл. ПЗБ), ’пералівацца (пра кветкі)’ (ваўк., ЛА, 2), ’ззяць’ (узд., Сл. ПЗБ). Дзеяслоў шматразовага дзеяння ад трамце́ць, трымцець, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
блінк-кампара́тар
(ад англ blink = мігцець + кампаратар)
прыбор для параўнання дзвюх фатаграфій аднаго і таго ж участка неба, якія атрыманы ў розны час адным тэлескопам.
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)