мігце́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ці́ць; незак.

1. Ледзь свяціцца.

У акне мігцеў скупы агеньчык.

2. Свяціць няроўным бляскам.

За лесам мігцелі языкі полымя.

3. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць.

Мігцелі думкі ў галаве.

|| наз. мігце́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

мігце́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. мігці́ць мігця́ць
Прошлы час
м. мігце́ў мігце́лі
ж. мігце́ла
н. мігце́ла

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мігце́ць несов.

1. бре́зжить; свети́ться;

2. мига́ть, мерца́ть; (о пламени) трепета́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

мігце́ць, ‑ціць; незак.

1. Ледзь свяціцца. У хаце чад, мігціць газніца. Лужанін. У адным акне мігцеў скупы агонь. Чарнышэвіч.

2. Свяціць няроўным бляскам. Праз некаторы час неба на ўсходзе пабялела і зоркі пачалі мігцець не так ярка. Ляўданскі.

3. Хутка праносіцца, мільгаць. Вятры тугія свішчуць ля кабіны, Мігцяць слупы, зігзагі паваротаў. Ставер.

4. перан. З’яўляцца на кароткі час і зноў знікаць. Мігцяць думкі. □ Мучыў боль па загінуўшым сыне, мігцела надзея хоць што-небудзь пачуць аб ім. Лужанін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замігце́ць, ‑ціць; зак.

Пачаць мігцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

памігце́ць, ‑ціць; зак.

Мігцець некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мігце́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. мігцець.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

мельтеши́ть несов., разг. мільга́ць, мільгаце́ць, мігце́ць, мітусі́цца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заплю́скваць

‘лыпаць, моргаць вачыма; ззяць, мігцець; хлюпаць, плюхаць, плёскаць; гаварыць пустое’

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. заплю́скваю заплю́скваем
2-я ас. заплю́скваеш заплю́скваеце
3-я ас. заплю́сквае заплю́скваюць
Прошлы час
м. заплю́скваў заплю́сквалі
ж. заплю́сквала
н. заплю́сквала
Загадны лад
2-я ас. заплю́сквай заплю́сквайце
Дзеепрыслоўе
цяп. час заплю́скваючы

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

мерца́ть несов. міга́ць, мігаце́ць, мігце́ць;

звёзды мерца́ли зо́ркі мігце́лі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)