miękko

мякка;

jajka na miękko — яйка ўсмятку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перо́нны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да перона. [Павал:] — Вось вашы білеты; Лібе перонны. Гартны. Цягнік мякка-мякка крануўся. [Пасажыры] не пачулі нават стуку колаў, буфераў. Адно вызначылі, што ён крануўся, па тым, што перонныя агеньчыкі пачалі адплываць назад. Сабаленка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змало́цца, змелецца; зак.

Раздрабніцца, ператварыцца ў муку і пад. (пра зерне). Жыта мякка змалолася.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

gently

[ˈdʒentli]

adv.

1) даліка́тна, лаго́дна; чу́ла, пяшчо́тна; мя́кка

2) паступо́ва

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

velvety [ˈvelvəti] adj. аксамі́цісты; мя́ккі як аксамі́т;

Her voice had a velvety sound. Яе голас гучаў вельмі мякка.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

глёўкі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Вязкі, ліпкі. Колы мякка пакацілі па мокрым, глёўкім тарфяністым полі. Сачанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

не́жно нареч.

1. (ласково) пяшчо́тна, ла́ска́ва;

2. (деликатно) даліка́тна; (тонко) то́нка; (мягко) мя́кка; (приятно) прые́мна;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

му́лка нареч. жёстко;

◊ мя́кка сце́ле, ды м. спаць — погов. мя́гко сте́лет, да жёстко спать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Плы́ўка ’павольна, мякка’ (Сцяшк. МГ). Беларускае. Да аддзеяслоўнага прыметніка ⁺плыўкі з суф. ‑к‑ са значэннем ’схільны да дзеяння, названага ўтваральным дзеясловам’ (гл. плыць) — як грузкі, даўкі, мылкі, плаўкі і інш.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

зашамаце́ць, ‑мачу, ‑маціш, ‑маціць; зак.

Пачаць шамацець. // Прашамацець. Мякка зашамацела мокрае лісце, і зноў усё сціхла. Пташнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)