mierzyć

незак.

1. мераць, прымяраць;

mierzyć pantofle — мераць чаравікі;

mierzyć ciśnienie — мераць ціск;

mierzyć ubranie — прымяраць (мераць) адзенне;

2. d o kogo/co лучаць; цэліць, цэліцца ў каго/што

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

blood pressure [ˈblʌdˌpreʃə] n. крывяны́ ціск, ціск крыві́;

take smb.’s blood pressure ме́раць каму́-н. ціск крыві́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

try on

ме́раць, прыме́рваць (во́пратку, абу́так)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

папаме́раць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., што і чаго.

Разм. Мераць доўга, неаднаразова; памераць многа чаго‑н. [Уладзімір:] — Эх, колькі я сваімі нагамі папамераў зямлі! Скрыган.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

temperature [ˈtemprətʃə] n. тэмперату́ра;

get/have/run a temperature мець павы́шаную тэмперату́ру;

take smb.’s temperature ме́раць каму́-н. тэмперату́ру

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

áusloten

vt марск. ме́раць ло́там глыбінр

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

мары́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

1. Прыстасаванне, пры дапамозе якога мераць насякомых. Марылка для коканаў.

2. Спец. Вадкасць, якой насычаюць паверхню дрэва з мэтай афарбоўкі; пратрава.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Вадаме́ры, вадаме́рнікі ’мошкі ў выглядзе павукоў з доўгімі нагамі’ (КЭС; Інстр. II), вадаме́рка ’тс’ (КТС). Рус. водомерка ’Hydrometra, даўганожка, вадзяны павук’. Да вада і мераць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Мярка́с ’мерка’ ў прымаўцы: чаркас, мяркас ’чырканём па мерцы’ (Нас.). Жартаўлівае (экспрэсіўнае) утварэнне ад мераць і суфікса ‑ас (аб ім гл. Сцяцко, Афікс. наз., 62).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ме́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

1. Адпаведны размер чаго‑н. Каб абутак шыць па мерцы: Не вялікі, не малы, Прымяраеш, круціш-верціш — Падбіраеш капылы. Непачаловіч.

2. Прадмет, які служыць для вымярэння даўжыні. Калі заходзім у другую палавіну хаты нашага калгаснага садоўніка .., у вочы адразу кідаецца двухметровая, з адламаным канцом-нагой, брыгадзірская мерка «каза». Шуцько.

3. Пасудзіна для мерання чаго‑н. вадкага або сыпучага. — Гэты хлапчук без чаргі, не адпускайце, — нібы прачнулася .. [жанчына] ад бразгату літровай меркі аб бітон. Пальчэўскі. Хлеба нам гаспадыня не прыбаўляла, бульбы таксама насыпала адну мерку: хочаш — еш, хочаш — бяры з сабою. Якімовіч.

4. перан. Спосаб ацэнкі, крытэрый. — Я пачынаю думаць, што да ўсяго трэба падыходзіць з нейкаю меркаю, але гэтай меркі ў мяне няма. Колас. Кастрычнік, Ні ў чым ты не знаеш стандарту, Нічога не мераеш меркай крывою. Барадулін.

5. Уст. Плата збожжам за памол у млыне. Пакуль прымаць мерку ў новых завознікаў, студэнт паглядзеў на вялікія, як добрыя парсюкі, мяхі Сценкі Мякіша, што хітра прысуседзіліся каля самага каша. Брыль.

•••

Мераць усё (усіх) сваёй меркай гл. мераць.

Мераць усіх адной меркай гл. мераць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)