Морж ’млекакормячая жывёла з атраду ластаногіх Odobaenus rosmarus’ (ТСБМ). З рус. морж, ст.-рус. моржъ ’тс’ (XVI ст.), якое з саамск. morša, moršša ’які пераймае голас маржа’ (Крукоўскі, Уплыў, 73; Ітканен, Зб. Мікале, 47–65; Фасмер, 2, 655; Петрыч–Гольмквіст, JS, 8, 1962–1963, 145).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

marża

ж. нацэнка, маржа;

marża handlowa — гандлёвая нацэнка;

marża zysków — нацэнка прыбытку

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

морж (род. маржа́) м.

1. зоол. морж;

чарада́ маржо́ў — ста́до морже́й;

ціхаакія́нскі м. — тихоокеа́нский морж;

2. перен., разг. морж;

запіса́цца ў маржы́ — записа́ться в моржи́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)