апо́лаг, ‑а, м.

Кароткае алегарычнае апавяданне з жыцця жывёл, якое мае выразна выказаную мараль.

[Грэч. apologos — апавяданне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

агульначалаве́чы, ‑ая, ‑ае.

Уласцівы ўсім людзям, усяму чалавецтву, які датычыцца ўсіх людзей. Агульначалавечая мараль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

э́тыка, -і, ДМ -тыцы, ж.

1. Філасофскае вучэнне аб маралі, яе развіцці, прынцыпах, нормах і ролі ў грамадстве.

2. Сукупнасць норм паводзін, мараль якой-н. грамадскай групы.

Навуковая э.

|| прым. эты́чны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

double standard

двайны́ падыхо́д, двайна́я мара́ль

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Síttlichkeit

f - мара́льнасць, мара́ль

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

moral​1 [ˈmɒrəl] n.

1. pl. morals но́рмы мара́льных паво́дзін;

a man of good morals высокамара́льны чалаве́к

2. (of) мара́ль, павуча́нне;

the moral of the fable мара́ль ба́йкі

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

morał, ~u

м. мараль; павучанне;

prawić komu ~y — чытаць каму натацыі (мараль)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

прапісны́, ‑ая, ‑ое.

1. Які прызначаны, служыць для прапіскі. Прапісны лісток.

2. Агульнавядомы, пазбаўлены арыгінальнасці. Прапісная мараль. Прапісная ісціна.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сентэ́нцыя

(лац. sententia = думка, меркаванне)

выказванне павучальнага характару, мараль.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Morál

f -

1) мара́ль, мара́льнасць

gégen die ~ verstóßen* — паруша́ць мара́ль

2) разм. мара́ль, павуча́нне; ната́цыя

j-m ~ prédigen — чыта́ць каму́-н. ната́цыі [мара́ль]

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)