give smb. the creepsinfml даво́дзіць каго́-н. да дры́жыкаў
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
◎ Лі́зус ’ліслівец’ (паўн.-зах., КЭС) запазычана з польск.lizus ’падхалім’. Да лізаць (Слаўскі, 4, 312–313).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Льсцёх, льсцёха ’ліслівец’ (Нас.). Да ле́сціць (гл.). Суфікс ‑ёх (< прасл.‑ʼoxъ) характэрны для зах.-слав. моў (Слаўскі, SP, 1, 73).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Schméichelkatze
f -, -n
1) ласка́вае кацяня́
2) разм.ліслі́вец, ліса́
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
уго́дник
1.разг. уго́днік, -ка м.; (льстец)ліслі́вец, -лі́ўца м., падлі́знік, -ка м., падлі́за, -зы м.;
2.рел. уго́днік, -ка м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вілахвост ’ліслівец, падлізнік’, віляхвост ’той, хто «віляе хвастом», падліза’ (Бяльк., Нас., Яруш.). Складанае слова: да віляць (гл.) і хвост (гл.) з пераносным значэннем. Блізкія ўкраінскія лексемы вилохвостець ’Podura villosa’ і вилохвостый.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
◎ Лебязіць ’ліслівіць’ (Бяльк.). Укр.лебезувати ’заляцацца’, ’малоць языком’, лебедіти ’балбатаць’, ’спяваць’, ’канькаць’, рус.лебезить ’выдыгаць’, ’падлабуньвацца’, наўг. ’падманваць’ (лебезить), ’балбатаць, плявузгаць’, цвяр. ’лапатаць, гаварыць хутка’, смал.лебезила ’ліслівец’, кастр., наўг., перм.лебеза ’тс’ — другая ступень чаргавання галоснай асновы: рус.пск., перм., валаг.лабза, лабза і лобза ’ліслівец’, валаг., цвяр., уладз., тамб.лабзить ’удыгаць, дагаджаць, падлашч-вацца’, лобзать ’цалаваць’, славен.labęzati ’балбатаць, малоць’ і да таго падобныя экспрэсіўныя словы ў іншых слав. мовах (гл. Слаўскі, 4, 15; Фасмер, 2, 471; Бязлай, 2, 118) з асновай *lab‑ / ЧаЫі‑/*leb‑ (Покарны, 651, 655–657).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Мазу́н ’пястун’ (драг., З нар. сл.), ’спешчанае дзіця’ (драг., Нар. лекс.; ТС, укр.мазу́н, мазуне́ць, мазу́нчик, мазунча́ ’пястун’, рус.мазу́н, чэш.mazánek, mazlíček, mazal, славац.maznák, серб.-харв.ма́за, ма̀зан ’тс’, балг.мазник ’ліслівец’. Да ма́заць, ма́за2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Лагоднік ’ліслівец’ (Нас., Бяльк.). Утварылася пры дапамозе суф. ‑нік (як і рус.угодник) пад уплывам народнай этымалогіі (блізкасць семантыкі). Гэта асабліва відаць у песні …святый Юрый за павознічка, святая Мікола за лагоднічка… (Бяс. 3), калі параўнаць з бытуючай на Беларусі назвай іконы св. Міколы Мікола‑ўгоднік.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Ліслі́вы ’ласкавы, пяшчотны’ (ТСБМ; слуц., Шн. 2; слуц., брасл., Сл. ПЗБ), ’падліза, ліслівы, хітры’ (Бяльк., ТСБМ, Касп., Шат.; брасл., воран., бар., Сл. ПЗБ). Рус.пск., цвяр.лисли́вый ’хітры’. Адназоўнікавае ўтварэнне з суфіксам ‑лів‑. Да ліс (гл.). Сюды ж ліслі́віць ’крывадушна хваліць, дагаджаць каму-небудзь з карыслівай мэтай’, ліслі́вец ’той, хто ліслівіць, лашчыцца’ (ТСБМ).