дэсегрэга́цыя, ‑і, ж.

Адмена сегрэгацыі, адмаўленне ад палітыкі сегрэгацыі (у 1 знач.), ліквідацыя заканадаўства, якое падзяляе насельніцтва паводле расавых адзнак.

[Ад лац. de... і segregatio — аддзяленне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

liquidation

[,lɪkwɪˈdeɪʃən]

n.

ліквіда́цыя f.

liquidation sale — канчатко́вы распро́даж

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Рамо́нт ’ліквідацыя пашкоджанняў, паломак’ (ТСБМ), рамантава́ць ’папраўляць, аднаўляць’ (там жа). Параўн. рус. ремонт ’тс’, болг. ремонт ’тс’. З франц. remonte ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

гамапла́стыка, ‑і, ДМ ‑тыцы, ж.

Ліквідацыя дэфектаў органаў і тканак шляхам перасадкі здаровага органа або тканкі ад аднаго індывідуума да іншага, які належыць да таго ж віду.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Камаса́цыя ’ліквідацыя цераспалосіцы, узбуйненне дробных зямельных надзелаў’ (ТСБМ; мядз. Жыв. сл.), каміса́цыя ’хутарызацыя’ (Сцяшк.), камасава́цца ’рассяляцца на хутары (там жа). З польск. komasacja, komasować ’тс’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Liquidíerung

f -, -en ліквіда́цыя; спыне́нне дзе́йнасці

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Beséitigung

f -, -en ліквіда́цыя, знішчэ́нне, скасава́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábschaffung

f -, -en адме́на; скасава́нне, ліквіда́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Ábtragung

f -, -en разбо́рка, злом; ліквіда́цыя

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

eliminowanie

н. элімінаванне, выдаленне, ліквідацыя

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)