пы́лкий

1. уст., обл. па́лкі; (горячий) гара́чы;

пы́лкие дрова́ па́лкія дро́вы;

пы́лкий ого́нь гара́чы аго́нь;

2. перен. па́лкі, гара́чы;

пы́лкая любо́вь па́лкая любо́ў;

пы́лкий ю́ноша гара́чы юна́к.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

лю́бящий

1. прич. які́ (што) лю́біць; які́ (што) каха́е; см. люби́ть;

2. прил. (исполненный любви) лю́бячы;

лю́бящая мать лю́бячая ма́ці;

3. прил. (выражающий любовь) лю́басны;

лю́бящий взгляд лю́басны по́гляд.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

спадаба́ць (каго, што) сов.

1. (почувствовать любовь, влюбиться) полюби́ть;

с. дзяўчы́ну — полюби́ть де́вушку;

2. (почувствовать склонность, расположение) полюби́ть; понра́виться (кому);

ён ~ба́ў гэ́тага чалаве́ка — он полюби́л э́того челове́ка; ему́ понра́вился э́тот челове́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

зазно́ба ж.

1. (любовь) фольк. каха́нне, -ння ср.;

2. разг. (возлюбленная) каха́ная, -най ж., каха́нка, -кі ж., лю́бая, -бай ж.; (возлюбленный) каха́ны, -нага м., каха́нак, -нка м., лю́бы, -бага м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

радзі́ма ж., в разн. знач. ро́дина;

любо́ў да ~мылюбо́вь к ро́дине;

вёска Вя́зынка — р. Я́нкі Купа́лы — дере́вня Вя́зынка — ро́дина Я́нки Купа́лы;

друга́я р. — втора́я ро́дина;

стая́ць грудзьмі́ за ~му — стоя́ть гру́дью за ро́дину

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

привя́занность ж.

1. (о чувстве — расположение) прыхі́льнасць, -ці ж.; (симпатия) сімпа́тыя, -тыі ж.; (любовь) лю́басць, -ці ж., любо́ў, -бо́ві и -бві́ ж., замілава́нне, -ння ср.; (преданность) адда́насць, -ці ж.;

привя́занность к семье́ любо́ў да сям’і́, адда́насць сям’і́;

2. (о человеке или предмете) упадаба́нне, -ння ср., упадо́ба, -бы ж.; (симпатия) сімпа́тыя, -тыі ж.; (любовь) любо́ў, -бо́ві и -бві́ ж., замілава́нне, -ння ср.; (любимец) улюбёнец, -нца м., (любимица) улюбёнка, -кі ж.;

кни́га — моя да́внишняя привя́занность кні́га — мая́ да́ўняя упадо́ба (любо́ў);

она́ — его́ ста́рая привя́занность яна́ — яго́ стара́я сімпа́тыя (любо́ў).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Auxilia humilia firma consensus facit

Згода робіць моцнай слабую дапамогу.

Согласие делает сильной слабую помощь.

бел. Згодай свет трымаецца. Бярыся дружна ‒ не будзе грузна. Дзе дружна, там і хлебна. Дружныя ластаўкі/сарокі і ката/коршуна заклююць.

рус. Согласье крепче каменных стен. Дружба созидает, вражда разрушает. Где любовь да совет, там и рай, там и свет.

фр. Bon amitié’ vaut mieux que tour fortifiée (Хорошая дружба лучше, чем укреплённая башня).

англ. Concord makes small things grow (Согласие из малого делает великое).

нем. Eintracht bringt Macht (Согласие приносит силу).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

Ut fructus florem, sequitur dulcendo laborem

Як кветка не бывае без плода, так праца не бывае без асалоды.

Как цветок не бывает без плода, так труд не бывает без наслаждения.

бел. Работа міла, ды дзень малы. Горка часам праца, ды хлеб ад яе салодкі. Працуеш і смак чуеш.

рус. Любовь и труд счастье дают. Работа веселит сердце человека. Каждое дело любовью освещается.

фр. Le travail abrège des heures (Работа сокращает часы/время).

англ. What we do willingly is easy (Что делаем с желанием ‒ легко).

нем. Arbeit ist der Ehre Mutter (Труд ‒ мать чести).

Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)

сове́тIV м. (указание) пара́да, -ды ж.; ра́да, -ды ж.;

обрати́ться к кому́-л. за сове́том звярну́цца да каго́е́будзь па пара́ду;

по сове́ту врача́ па пара́дзе ўрача́;

жить в любви́ и сове́те уст. жыць у любві́ і зго́дзе;

сове́т да любо́вь любо́ў ды лад (зго́да).

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Любівы, люблівы, лібівы, ліблівы, любовы, любэвы, любывый ’посны, нятлусты (мяса)’, ’сала з праслойкамі мяса’ (Нас., Касп., Мядзв., Юрч., Вешт. дыс., Сцяшк. Сл., Сл. ПЗБ; КЭС, лаг. і інш.), зэльв. любо́віно мяса (Сцяшк.), усх.-бел. любавіна ’благое, поснае мяса’ (КЭС і Мат. Маг.), ст.-бел. либѣвый ’змардаваны’, либивость ’худзізна’ (Скарына), якія запазычаны з чэш. liběvý, libivost. Рус. любови́на, смал. любавый, кур. либавчина ’слой мяса на сале’, ст.-рус. либивый ’худы’, паўн.-рус. ли́би́вый, либиво́й ’тс’; каш. lëbavi ’павольны, гультаяваты’, ’любівы’, ’высокі, але тонкі і худы’, велікапольск. lubave mʼysu̯o ’любівае мяса’, в.-луж. libojty < libovitъ, ст.-чэш. libivý, чэш. libový ’тс’, мар. lebavý ’пусты, дрэнны’; славен. libovína, lȋbivo ’мяса без косці’, кайк. libiv ’сухі, пусты’, серб.-харв. либовина ’сцягно’, макед. либав ’слабы’, ц.-слав. либавъ ’худы, мізэрны’. Прасл. libavъ, libivъ, libovъ ’худы, слабы’ (Слаўскі, 4, 218–219), утвораныя ад libъ (параўн. каш. lëbi ’высачэзны, слабы’, ст.-польск. luby ’шчуплы’, каш. lubï ’тс’, в.-луж. liba ’жылістае мяса’, ст.-чэш. libí ’поснае (мяса)’; роднаснымі да яго будуць: літ. líebas ’слабы, тонкі, стройны’, ст.-сакс. lêf ’слабы, хворы’ і з чаргаваннем галоснай літ. láibas, лат. laĩbs ’слабы, тонкі, стройны’, літ. leĩnas ’тс’, лат. lèins ’крывалапы’. І.‑е. *lēibho‑ (Слаўскі, 4, 222; Фасмер, 2, 543 і 492; Махэк₂, 330; Скок, 2, 293; Бязлай, 2, 139; Шустар-Шэўц, 11, 837–838). Пераход лі‑ > лю‑ адбыўся пад уплывам слова любовь; у польск. мове мена li‑ > lu‑ назіралася ўжо ў XV ст.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)