Свя́ны ‘бляклы, бясколерны’ (Ласт.), разам з сьвя́нець ‘блякнуць’, сьвя́нуць ‘выцвітаць, блякнуць, рабіцца цьмяным’ (Ласт.) да вянуць (гл.). Параўн. макед. свене ‘звянуць, выклікаць вяласць’, свенува ‘блякнуць, вянуць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тарно́ ’чал, вяроўка, якой вадаплаў прымацаваны да берага’ (Ласт.). Відаць, наватвор Ластоўскага на аснове тарнава́ць2 (гл.) па тыпу стырно (гл.), карно́ ’карма’ (Ласт.) і пад.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Суму́д ’гермафрадыт’ (Ласт.). Відаць, да муды (гл.), параўн. сінонім абаму́д ’тс’ (Ласт.) з няяснай першай часткай, што адпавядае су- са значэннем сумеснасці (тады аба‑ з абодва, абое?).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тыршкля́ ‘трашчотка’ (Ласт.). Відавочна, гукапераймальнага паходжання, сюды ж і тырсчэ́ць ‘тарахцець’ (Ласт.) з узмацняльнымі нарашчэннямі ‑с‑/‑ш‑, ‑к‑, параўн. тыркацець (гл.), укр. ти́ркати ‘трашчаць’, польск. дыял. tyrkawka ‘трашчотка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Рада́нь ’раўніна’ (Ласт.). Гл. раўдань.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сля́мга (сьля́мга) ‘мачта’ (Ласт.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Струме́ль ‘насякомае багамол’ (Ласт.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Тало́шыцца ’мітусіцца, кідацца’ (Ласт.). Няясна.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Скрыло́ ‘крыло’ (Ласт., Сл. ПЗБ, Стан.), скры́льлі ‘крылы’ (Ласт.), скры́лы ‘тс’ (Сл. ПЗБ), скры́лья ‘крылле’ (там жа). Варыянт з рухомым s‑ ад *skridlo/*kridlo (гл. ЭССЯ, 12, 153). Гл. крыло.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Сро́гі ‘строгі; суровы’ (Ласт.). Гл. строгі.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)