апе́ндыкс, ‑а, м.

1. Адростак сляпой кішкі.

2. Кароткі шланг для запуску і выпуску газу ў ніжняй частцы абалонкі дырыжабля.

[Ад лац. appendix — прыдатак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вантро́бы мн анат ínnere Orgáne, Éingeweide pl, Gedärme pl (кішкі)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Éingeweide

n -s, - анат. вантро́бы, кі́шкі; чэ́рава

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

appendicitis

[ə,pendəˈsaɪtəs]

n.

апэндыцы́т -у m., запале́ньне сьляпо́е кі́шкі

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

ад’е́сці, ад’ем, ад’ясі, ад’есць; ад’ядзім, ад’ясце, ад’ядуць; зак., што.

1. З’есці частку чаго‑н.; адкусіць, адгрызці. Кошка ад’ела хвост у рыбы.

2. і без дап. Разм. Кончыць есці. У вас адпелі — у нас ад’елі. Прымаўка.

•••

Ад’есці кішкі (вантробы) каму — тое, што і пераесці кішкі (вантробы) каму (гл. пераесці).

Сэрца ад’есці — памучыць, давесці да знямогі, дакучаючы чым‑н. непрыемным.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сфі́нктэр, ‑а, м.

Спец. Кольцападобная мышца, скарачэнне якой замыкае або звужвае якую‑н. вонкавую адтуліну або выхад з трубчастага органа. Сфінктэр прамой кішкі.

[Грэч. sphinktēr.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

адро́стак, -тка м., в разн. знач. отро́сток;

○ а. сляпо́й кі́шкі — отро́сток слепо́й кишки́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кіндзюхі́ ’кішкі, вантробы’ (Нас.). Гл. кіндзюк, кендзюх.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Kaldáunen

pl (я́лавічныя, гавя́жыя) кі́шкі, трыбухі́; кул. рубцы́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Ке́лбухі ’кішкі, вантробы’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. каўбух.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)