кулём, прысл. (разм.).

1. Імкліва, перакульваючыся цераз галаву.

Паляцець к. з гары.

2. Стрымгалоў.

Кінуцца к. за кім-н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

пагна́цца, -ганю́ся, -го́нішся, -го́ніцца; -гані́ся; зак., за кім-чым.

Кінуцца наўздагон, каб дагнаць.

П. за злодзеем.

П. за славай (асудж.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ірвану́цца і (пасля галосных) рвану́цца, -ну́ся, -не́шся, -не́цца; -нёмся, -няце́ся, -ну́цца; -ні́ся; зак.

Рэзкім рухам кінуцца, памкнуцца.

Конь ірвануўся з месца.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

паскака́ць, -скачу́, -ска́чаш, -ска́ча; -скачы́; зак.

1. Правесці некаторы час скачучы.

П. на вяселлі.

2. Пачаць скакаць, кінуцца наўскач.

Заяц паскакаў у лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

піль

(фр. pille)

паляўн. загад сабаку кінуцца на дзічыну.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ки́нуться в разн. знач. кі́нуцца; см. кида́ться​ 1.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пригляну́ться сов., разг. спадаба́цца, упадаба́цца; кі́нуцца ў во́чы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

rzucić się

зак. кінуцца

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

амбі́цыя ж. амби́ция;

◊ кі́нуцца ў ~цыю — вломи́ться или уда́риться в амби́цию

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

lunge​2 [lʌndʒ] v. (at/towards/for) кі́нуцца (на каго-н. або што-н.);

lunge forward кі́нуцца напе́рад;

They both lunged forward to catch the ball. Яны абодва рвануліся наперад, каб схапіць мяч.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)