Крыла́тка 1 ’верхняе мужчынскае адзенне’ (ТСБМ). Па форме яна нагадвае крылы. Параўн. крыло 1 (гл.).

Крыла́тка 2 ’плод некаторых раслін з тонкім крылом, якое дае магчымасць ляцець у паветры’ (ТСБМ). Гл. крыло 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

sideslip [ˈsaɪdslɪp] v.

1. хілі́цца на крыло́ (пра самалёт); зано́сіць убо́к (пра машыну)

2. паслізну́цца; спатыкну́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

vane [veɪn] n.

1. флю́гер (на даху)

2. ло́пасць (вентылятара, турбіны і да т.п.); крыло́ (ветрака)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Крыла́ч ’рыбалоўная растка з крыламі’ (Крыв.). Гл. крыло 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

wing​1 [wɪŋ] n.

1. крыло́ (самалёта, птушкі, млына і да т.п.)

2. флі́гель, крыло́ (дома)

3. mil. фланг

4. групо́ўка, крыло́;

the radical wing of the Labour Pаrty радыка́льнае крыло́ лейбары́сцкай па́ртыі

5. pl. the wings кулі́сы (у тэатры)

6. sport фо́рвард;

a left wing ле́вы напада́ючы

♦

(wait) in the wings чака́ць за кулі́самі вы́хаду на сцэ́ну; чака́ць зру́чнага мо́манту;

be on the wing лята́ць; быць у па лёце;

take wing адлята́ць;

under smb.’s wing пад чыёй-н. апе́кай

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

пераваро́т, -у, М -ро́це, мн. -ы, -аў, м.

1. Рэзкі паварот, карэнныя змены ў развіцці чаго-н.

П. у навуцы.

2. Карэнная змена ў дзяржаўным жыцці.

Дзяржаўны п.

3. Паварот з аднаго боку на другі.

П. цераз крыло (фігура вышэйшага пілатажу). Скачок з пераваротам (у гімнастыцы).

|| прым. пераваро́тны, -ая, -ае (да 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Кры́лле ’плаўнікі рыбы’ (З жыцця). Празрысты семантычны перанос. Гл. крыло 1.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

залапаце́ць, ‑пачу, ‑почаш, ‑поча; зак.

Разм. Пачаць лапацець. // Пралапацець. Ачнулася [Поля], калі ў галлі над самай галавой нешта раптам залапацела — мусіць, птушка спрасоння папраўляла крыло. Арочка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

імельма́н, ‑а, м.

Фігура вышэйшага пілатажу; пераварот самалёта цераз крыло ў верхнім пункце мёртвай пятлі. На сярэдніх вышынях.. Бураў закруціў мёртвую пятлю і імельман. Алешка.

[Ад уласн. імя.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ГЕЛІКАПТЭ́Р [ад грэч. helix

(helikos) спіраль, вінт + pteron крыло),

устарэлая назва верталёта. Выкарыстоўваецца ў шэрагу замежных краін.

т. 5, с. 140

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)