eiderdown [ˈaɪdədaʊn] n.

1. пухо́вая (прашытая) ко́ўдра

2. гага́чы пух

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

kołdra

ж. коўдра

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

паўтара́чны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Памерам у паўтары адзінкі якой‑н. меры. Паўтарачны ложак. Паўтарачная коўдра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Ко́лдра ’коўдра’ (Нас., Нік. Очерки). Гл. коўдра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

Коц ’коўдра фабрычнага вырабу’ (Сцяц., Сл. паўн.-зах.), ’коўдра саматканая’ (Нас., Мат. Гом., Ян., Нар. сл., Сцяшк.), ’саламяная коўдра’ (Рам.), ’кілім’ (Грыг.). Ст.-бел. коцъ ’коўдра, кілім’ < с.-в.-ням. kotze ’тс’ (Чартко, Дасл., 56).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

даматка́нка, ‑і, ДМ ‑нцы; Р мн. ‑нак; ж.

Разм. Пра што‑н. даматканае. Коўдра-даматканка. Спадніца-даматканка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вярблю́джы, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да вярблюда. Вярблюджая шэрсць.

2. Зроблены з шэрсці вярблюда. Вярблюджая коўдра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

паты́каны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад паты́каць.

патыка́ны, ‑ая, ‑ае.

Вытканы па аснове рознакаляровым утком. Патыканая коўдра.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Ко́ндра ’саматканая коўдра’ (Мат. Гом., Сл. паўн.-зах.). Гл. коўдра.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

по́сцілка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Лёгкая саматканая коўдра або прасціна, якую рассцілаюць на пасцель, якой засцілаюць ложак, або кавалак тканіны, якой накрываецца ці завешваецца што-н.

Ткаць посцілкі.

Завесіць ложак посцілкай.

Снежная п. (перан.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)