nutlet

[ˈnʌtlət]

n.

1) арэ́шак -ка m.

2) ко́стачка f. пэ́рсіка, сьлі́вы, ві́шні

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

катле́та, ‑ы, ДМ ‑леце, ж.

Страва з мяснога або рыбнага фаршу, запечанага ў форме прадаўгаватага піражка. Пячы катлеты. Мяса на катлеты. // Такая ж страва з агародніны або кашы. Бульбяныя катлеты. Маркоўныя катлеты. Рысавыя катлеты.

•••

Адбіўная катлета — рэберная костачка з мясам, адбітым і спечаным.

[Фр. côtelette.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

какцы́дыі

(н.-лац. coccidiida, ад гр. kokkis, -idos = костачка)

атрад прасцейшых класа спаравікоў; паразітуюць у клетках эпітэлію жывёл.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

касця́шка, ‑і, ДМ ‑шцы; Р мн. ‑шак; ж.

Разм.

1. Ігральны кубік або пласцінка; косць (у 4 знач.). У чырвоных кутках ляскалі касцяшкі даміно, перагортваліся свежыя газеты і часопісы, разбіраліся шахматныя задачы і разгадваліся красворды. Грахоўскі.

2. Шарык на лічыльніках; костачка (у 5 знач.). Пяцівочка прыўзняў лічыльнікі, скінуўшы касцяшкі на адзін бок. «Маладосць».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

АЛЕ́ША Юрый Карлавіч

(3.3.1899, г. Кіраваград, Украіна — 10.5.1960),

рус. пісьменнік. У 1916—18 вучыўся ў Новарасійскім ун-це (Адэса). Аўтар рамана «Зайздрасць» (1927), рамана-казкі «Тры таўстуны» (1928; аднайм. фільм, 1967), кнігі апавяданняў «Вішнёвая костачка» (1931), мемуарна-дзённікавых запісаў «Ні дня без радка» (выд. 1961). Пісаў вершы, нарысы, кінасцэнарыі і інш. Інсцэніраваў для тэатра раман Ф.Дастаеўскага «Ідыёт».

Тв.:

Избр. М., 1983;

Бел. пер. — Зайздрасць. Мн., 1931.

т. 1, с. 249

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

эндака́рпій

(ад энда- + гр. karpos = плод)

унутраная частка плода ў раслін (напр. костачка ў пладах вішні, слівы і інш.); параўн. экзакарпій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

какцы́ды

(н.-лац. coccoidea, ад гр. kokkis, -idos = костачка)

падатрад раўнакрылых насякомых, які аб’ядноўвае чарвяцоў і шчытовак; шкодзяць сельскагаспадарчым культурам і лесу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

lodge​2 [lɒdʒ] v.

1. (at, with) пражыва́ць, арандава́ць пако́й

2. (in) засе́сці, захра́снуць;

A bone was lodged in her throat. Костачка засела ў яе ў горле.

3. размяшча́ць (каго-н.)

4. здава́ць на захо́ўванне

5. : lodge a complaint падава́ць ска́ргу

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́сточка в разн. знач. ко́стачка, -кі ж.;

◊

перемыва́ть ко́сточки перамыва́ць ко́стачкі, перамыва́ць ко́сці;

разбира́ть по ко́сточкам разбіра́ць па ко́стачках;

пойти́ в ко́сточку сад. пайсці́ ў ко́стачку;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Тало́н ’кантрольны лісток’ (ТСБМ, Вруб.), талён ’цэтлік’ (Некр. і Байк.). З заходнееўрапейскіх моў, дзе англ. talon ’талон’, ням. Talon ’тс’ і інш. з франц. (XII ст.) talon ’прыкуп у картачнай гульні; цэтлік у чэкавай, квітанцыйнай кніжцы’, што праз нар.-лац. talo (В. скл. talonem) < лац. tālus ’пятка; костачка’, ’ігральная косць’ (Чарных, 2, 227; Фасмер, 4, 16). Запазычана праз рускае або польскае пасрэдніцтва, параўн. рус. тало́н, польск. talon ’кантрольны лісток’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)