стэрэаты́п, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Копія друкарскага набору, нанесеная на металічную, гумавую або пластмасавую пласцінку; ужыв. для шматтыражных і паўторных выданняў (спец.).

Літы с.

2. перан. Нязменны, агульнапрыняты ўзор чаго-н., якога прытрымліваюцца; стандарт, шаблон, трафарэт (кніжн.).

Дзейнічаць па стэрэатыпе.

|| прым. стэрэаты́пны, -ая, -ае (да 1 знач.).

Стэрэатыпная копія.

Стэрэатыпнае выданне кнігі (са стэрэатыпа).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ско́лак, -лка, мн. -лкі, -лкаў, м.

1. Адколаты кавалак чаго-н.

С. каменя.

2. перан. Дакладнае падабенства, копія з чаго-н.

Сколкі чужых думак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кінакарці́на, ‑ы, ж.

1. Тое, што і кінафільм.

2. Асобная копія кінафільма.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

copy​1 [ˈkɒpi] n.

1. экзэмпля́р

2. ко́пія

3. ру́капіс;

a fair copy чыставі́к;

a rough copy чарнаві́к

4. comput. капі́раванне; ко́пія

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

transcript [ˈtrænskrɪpt] n.

1. ко́пія;

a transcript of a will ко́пія завяшча́ння

2. расшыфро́ўка;

the transcript of any lettering расшыфро́ўка на́дпісаў (на карціне)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ксерако́пія

(ад ксера- + копія)

копія, здымак, якія атрыманы шляхам ксераграфіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

фотатыпі́чны, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фотатыпіі. Фотатыпічны спосаб. // Зроблены спосабам фотатыпіі. Фотатыпічная копія рукапісу.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

апо́граф

(гр. apographon = копія)

1) копія арыгінала;

2) прыбор для капіравання малюнкаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

каково́й мест., уст. які́;

ко́пия, какова́я вам препровожда́ется ко́пія, яка́я вам адпраўля́ецца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

алеагра́фія, ‑і, ж.

1. Устарэлы спосаб узнаўлення карцін, якія намаляваны алейнымі фарбамі.

2. Копія карціны, малюнка, атрыманая такім спосабам.

[Ад лац. oleum — алей і грэч. prapho — пішу.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)