Слоўнік сінонімаў і блізказначных слоў, 2-е выданне (М. Клышка, правапіс да 2008 г.)
калу́н, ‑а, м.
1. Цяжкі тапор з клінападобным лязом для колкі дроў.
2.Разм.пагард. Пра някемлівага, дурнаватага чалавека. Ёсць талентаў багата ў народзе, Ды росту іх часамі шкодзяць — Калуны!Валасевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
вятры́ска, ‑і, м.
Вецер, часцей буйны, моцны, колкі. Завеяй ашалелаю Вятрыска загуляў.Багун.Пушчы, дубровы, гаі, Над голлем шумлівы вятрыска.Броўка.Стала не відно белага свету, выў і скавытаў вятрыска, імкліва падаў снег.Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
dotkliwy
1. востры, балючы; крыўдны; колкі;
2.уст. крыўдлівы; адчувальны
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Ёдка ’холадна і вільготна’ (Бяльк., ТСБМ), ёдкі ’пранізліва халодны’ (напр., аб вадзе) (Мат. Гом.), ёдка ’балюча ад холаду; колкі мароз’ (Гарэц., Др.-Падб.). Арэал распаўсюджання — уласна беларускі (усходнія раёны). Рус.смал.ёдко ’холадна’. Ці не звязана з едкі < есці? Параўн. кусачы мароз.
2.безас.узнач.вык. Пра адчуванне ўколу, рэзі. Колка ісці босымі нагамі па ржэўніку. □ Сорам не елка — вачам не колка.Прыказка.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
cutting
[ˈkʌtɪŋ]1.
n.
1) адрэ́заны па́растак, чарано́к -ка́m.
2) вы́цінка з газэ́ты
3) рэ́заньне, вырэ́званьне n.
2.
adj.
1) балю́чы, во́стры, кры́ўдны, ко́лкі, зье́длівы
a cutting remark — кры́ўдная заўва́га
2) прані́зьлівы (ве́цер)
3) дасьці́пны, тра́пны, ко́лкі(заўва́га)
•
- cuttings
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Ске́пка ‘лучынка, трэска, аскалёпак’ (Шат.; маз., Яшк. Мясц.; Байк. і Некр., Янк., Пятк. 2, ТС), ‘адна лучына’ (жытк., Нар. словатв.), скы́пка ‘лучына’ (кам., Жыв. НС), скёпка ‘трэска; асколак’ (Нас.). Укр.скі́па, скі́пка, рус.дыял.ске́па, ске́бка, ски́па ‘тс’. Ад скяпа́ць (гл.) з суф. ‑к(а). Сюды ж ске́пка ‘дзеянне па дзеяслову скяпаць’ (Нас.), прыметнік ске́пкі ‘колкі’ (Байк. і Некр.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
prickly
[ˈprɪkli]
adj.
1) калю́чы, ко́лкі
a prickly rosebush — калю́чы куст ру́жы
2) во́стры й калю́чы; сьвярблі́вы
3) гняўлі́вы; які́ лёгка абража́ецца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ЗАХАРЭ́ЎСКІ Аляксандр Сцяпанавіч
(н. 6.4.1929, в.Колкі Петрыкаўскага р-на Гомельскай вобл.),
бел. вучоны ў галіне фармакалогіі. Д-рмед.н. (1975), праф. (1983). Скончыў Віцебскі мед.ін-т (1955). З 1958 у Мінскім мед. ін-це (з 1967 заг. лабараторыі, у 1983—96 заг. кафедры). Навук. працы па распрацоўцы сінт., кардыя-, нейратропных, супрацьгіпаксічных, супрацьалергічных сродкаў, лекаў расліннага паходжання.
Літ.:
А.С.Захаревский: (к 60-летию со дня рождения) // Фармакология и токсикология М., 1990. Т. 53, № 1.