dotkliwy

1. востры, балючы; крыўдны; колкі;

2. уст. крыўдлівы; адчувальны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Ёдка ’холадна і вільготна’ (Бяльк., ТСБМ), ёдкі ’пранізліва халодны’ (напр., аб вадзе) (Мат. Гом.), ёдка ’балюча ад холаду; колкі мароз’ (Гарэц., Др.-Падб.). Арэал распаўсюджання — уласна беларускі (усходнія раёны). Рус. смал. ёдко ’холадна’. Ці не звязана з едкі < есці? Параўн. кусачы мароз.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

ко́лка ​1, ‑і, ДМ ‑лцы, ж.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. калоць ​2. Колка дроў. Колка цукру.

ко́лка ​2,

1. Прысл. да колкі ​1.

2. безас. у знач. вык. Пра адчуванне ўколу, рэзі. Колка ісці босымі нагамі па ржэўніку. □ Сорам не елка — вачам не колка. Прыказка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

cutting

[ˈkʌtɪŋ]

1.

n.

1) адрэ́заны па́растак, чарано́к -ка́ m.

2) вы́цінка з газэ́ты

3) рэ́заньне, вырэ́званьне n.

2.

adj.

1) балю́чы, во́стры, кры́ўдны, ко́лкі, зье́длівы

a cutting remark — кры́ўдная заўва́га

2) прані́зьлівы (ве́цер)

3) дасьці́пны, тра́пны, ко́лкі (заўва́га)

•

- cuttings

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Ске́пка ‘лучынка, трэска, аскалёпак’ (Шат.; маз., Яшк. Мясц.; Байк. і Некр., Янк., Пятк. 2, ТС), ‘адна лучына’ (жытк., Нар. словатв.), скы́пка ‘лучына’ (кам., Жыв. НС), скёпка ‘трэска; асколак’ (Нас.). Укр. скі́па, скі́пка, рус. дыял. ске́па, ске́бка, ски́па ‘тс’. Ад скяпа́ць (гл.) з суф. ‑к(а). Сюды ж ске́пка ‘дзеянне па дзеяслову скяпаць’ (Нас.), прыметнік ске́пкі ‘колкі’ (Байк. і Некр.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

prickly

[ˈprɪkli]

adj.

1) калю́чы, ко́лкі

a prickly rosebush — калю́чы куст ру́жы

2) во́стры й калю́чы; сьвярблі́вы

3) гняўлі́вы; які́ лёгка абража́ецца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

е́дкі, ‑ая, ‑ае.

1. Які раз’ядае, разбурае што‑н. хімічна. Едкая шчолач. Едкая фарба. // Які выклікае моцнае фізічнае раздражненне. Едкі дым. □ Трэба даць уціхнуць зморы ў руках,.. адпачыць целу ад едкага поту. Мележ.

2. перан. З’едлівы, колкі. Едкі сарказм. □ І смех тут быў, былі і жарты, І кпіны едкія, і злосць. Колас. / Пра чалавека. — Вот ты едкая, Параска. Нашто табе мяне калоць гэтым пасагам? Лобан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

tart

I [tɑ:rt]

adj.

1) кі́слы, да́ўкі

2) Figur. ко́лкі, зье́длівы

a tart reply — зье́длівы адка́з

II [tɑ:rt]

n.

піражо́к з садавіно́ю наве́рсе

III [tɑ:rt]

n., Sl.

прастыту́тка f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Калу́н 1 ’цяжкі тапор з клінападобным лязом для колкі дроў’ (БРС, ТСБМ, драг., Жыв. сл.; бяроз., слуц., КЭС, Сл. паўн.-зах.; Сцяц.), укр. дыял. колун, рус. колун ’тс’. Усх.-слав. утварэнне з суф. ‑ун ад колоти ’калоць’, якое далей да *kolti. Вельмі праблематычным з’яўляецца аднясенне да гэтай лексемы балг. дыял. кулун ’певень’ (Трубачоў, Эт. сл., 10, 160), нават калі ўлічваць ц.-слав. колоунъ ’animal quoddam’, тым больш, што ўжо рэгулярная суфіксацыя не дазваляе з упэўненасцю сцвярджаць праславянскае паходжанне слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

bristly

[ˈbrɪsəli]

adj. -tlier, -tliest

1) шчаці́ністы, шо́рсткі, калю́чы

a bristly chin — калю́чая барада́

2) Figur. ко́лкі, зье́длівы

a bristly temper — зье́длівы хара́ктар

a bristly mood — задзі́рлівы настро́й

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)