кок-сагы́з, -зу м., бот. коксагы́з

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Кок-сагыз 5/519, 520; 6/50; 7/278

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Кок-оал В. 10/324

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

кок-сагы́з, ‑у, м.

Шматгадовая травяністая каўчуканосная расліна сямейства складанакветных.

[Цюрк.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кок-сагы́з

(рус. кок-сагыз, ад казах. kok sagiz)

травяністая расліна сям. складанакветных, якая паходзіць з Цянь-Шаня; шырока культывуецца як каўчуканосная.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ко́кі, -аў, адз. кок, -а, м. (спец.).

Шарападобныя бактэрыі.

|| прым. ко́кавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ко́кі, ‑аў; адз. кок, ‑а, м.

Шарападобныя бактэрыі.

[Ад грэч. kokkos — зерне.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

coccus

[ˈkɑ:kəs]

n., pl. -ci

кок -а m. (бактэ́рыя)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Kókkus

m -, Kókken біял. кок

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ко́кки бакт. ко́кі, -каў мн.;

кокк ед. кок, род. ко́ка м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)