kleszcz

м. заал. клешч (Ixodes)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Zécke

f -, -n заал. клешч

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

ушпілі́цца сов.

1. застегну́ться;

2. перен., прост. вцепи́ться;

~лі́ўся, як клешч — вцепи́лся, как клещ

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

саба́чы, -ая, -ае.

1. гл. сабака.

2. Вельмі цяжкі, нязносны, а таксама (пра мароз, холад) незвычайна моцны ў сваім праяўленні (разм.).

Сабачая доля.

С. холад.

3. перан. Адданы, паслужлівы, пакорны (разм.).

Сабачыя вочы.

Сабачая пакорнасць начальству.

4. Састаўная частка некаторых батанічных і заалагічных назваў.

Сабачая мята.

С. клешч.

◊

Ушыцца ў сабачую скуру (разм.) — страціць сумленне.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

акаро́зы

(ад гр. akari = клешч)

тое, што і акарынозы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акарыя́зіс

(ад гр. akari = клешч)

хвароба раслін, якая выклікаецца кляшчамі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акарало́гія

(ад гр. akari = клешч + -логія)

раздзел заалогіі, які вывучае кляшчоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

Клешчаві́на 1 ’алейная расліна сямейства малачаевых’ (ТСБМ). Праз рус. клещевина з польск. kleszczowina. Калька з лац. ricinus ’клешч’, ’клешчавіна’ (ЕСУМ, 2, 460).

Клешчаві́на 2 ’адна палавіна драўлянай асновы хамута’ (Сл. паўн.-зах.). Гл. клешчы 2.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

акарапідо́з

(ад гр. akari = клешч + лац. apis = пчала)

хвароба пчол, якая выклікаецца кляшчом.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

акарыно́зы

(ад гр akari = клешч + -ноз)

хваробы, якія выклікаюцца паразітычнымі кляшчамі, напр. кароста.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)