кватэ́ра Квадрат, роўная чатырохвугольная плошча (Касц. Бяльк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

kwadrat, ~u

м. квадрат;

podnieść do ~u мат. узвесці ў квадрат;

pięć do ~u — пяць у квадраце;

dureń do ~u — поўны дурань

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

quadríeren

vt

1) матэм. узво́дзіць у квадра́т

2) надава́ць чатырохвуго́льную фо́рму

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

узве́сці сов.

1. в разн. знач. взвести́, возвести́;

у. на гару́ — взвести́ (возвести́) на́ гору;

у. паклёп — взвести́ (возвести́) поклёп;

у. куро́к — взвести́ куро́к;

2. (дом и т.п.) возвести́;

3. (в звание, чин) возвести́, произвести́;

4. мат. возвести́;

у. ў квадра́т — возвести́ в квадра́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

square​1 [skweə] n.

1. квадра́т;

a solid square куб;

bring a number to a square math. узво́дзіць у квадра́т;

The square of three is nine. Тры ў квадраце роўна дзевяці.

2. пло́шча, пляц;

Trafalgar Square Трафальга́рская пло́шча

3. навуго́льнік (для чарчэння)

4. infml, derog. мешчані́н, рэтрагра́д

♦

be on the square infml паво́дзіць сябе́ сумле́нна;

break squares паруша́ць прыня́ты пара́дак;

out of square ко́са; няпра́вільна

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

квадра́тны

(ад квадрат)

1) які мае форму квадрата;

2) які мае адносіны да квадрата (напр. к. корань).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

foursquare

[,fɔrˈskwer]

1.

adj.

1) квадра́тны (ко́рань, ду́жкі)

2) шчы́ры, адкры́ты (які́ не маўчы́ць)

3) мо́цны, непадаўкі́

2.

n.

квадра́т -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Маха́йло ’трэці ход гульні ў скокі, які заключаецца ў пераскокванні з квадрата ў квадрат, махаючы перад сабой нагою’ (ТС). Да маха́ць (гл.). Аб суфіксе гл. Сцяцко, Афікс. наз., 94. Суфікс ‑йло, магчыма, з’яўляецца сярэднім звяном у пераходзе прасл. ‑dlo/‑lo (?). Аналагічныя палескія ўтварэнні: трымпа́йло ’кавалак палена, дручка на шыі ў авечкі, які перашкаджае ёй далёка адбягаць ад стада’, прозвішча Кічкайла.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

кле́тка¹, -і, ДМ -тцы, мн. -і, -так, ж.

1. Памяшканне з металічных або драўляных прутоў для птушак і жывёлін.

К. для папугаяў.

2. Спосаб складання некаторых матэрыялаў (дроў, дошак, цэглы і пад.) у выглядзе чатырохвугольніка.

Скласці дошкі ў клетку.

3. Квадрат, усякі чатырохвугольнік, начэрчаны на паверхні чаго-н.

Клеткі шахматнай дошкі.

Сшыткі ў клетку.

○

Грудная клетка — частка тулава, якая складаецца з рэбраў, грудзіны, пазванкоў і змяшчае ў сабе сэрца, лёгкія, стрававод.

|| памянш. кле́тачка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.

|| прым. кле́тачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

куа́дра

(ісп. cuadro = квадрат)

1) мера даўжыні ў краінах Лац. Амерыкі (ад 80 да 130 м);

2) мера плошчы ў краінах Лац. Амерыкі (ад 1 да 1,74 га).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)