◎ Карэ́таць ’гнаць марудлівага’. Да карэта? (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
kareta
ж.карэта;
kareta zaprzężona w sześć koni — карэта, запрэжаная шасцёркай коней
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дыліжа́нс, ‑а, м.
Крытая мнагамесная карэта, запрэжаная коньмі, якой карысталіся для рэгулярнай перавозкі пасажыраў і пошты да пашырэння чыгуначныя і аўтамабільных зносін.
[Фр. diligence.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
запо́на, ‑ы, ж.
Пакрывала для ног у брычцы. Карэта рушыла. Сядок усміхнуўся, прыкрыў ногі запонай і адкінуў фіранку са слюдзянога акенца.Караткевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)
карэ́тка, ‑і, ДМ ‑тцы; Рмн. ‑так; ж.
1.Памянш.-ласк.дакарэта.
2. Рухомая частка некаторых механізмаў, машын, апаратаў. Карэтка пішучай машынкі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
chariot
[ˈtʃæriət]
n.
1) калясьні́ца f.
2) карэ́таf.
3) Sl. старо́е, вялі́кае а́ўта
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
ландо́, нескл., н.
Чатырохмесная карэта з адкідным верхам. На адной з доўгіх стаянак на востраве Корсіка мы з Сюзанай сышлі на бераг, узялі ландо і паехалі аглядаць мясцовасць.Рамановіч.
[Фр. landau.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
◎ Ландэ́рак ’бітон, посуд для малака’ (гродз., КЭС), ландэр ка ’нешта з хатняга начыння’ (Сержп. Грам.). Відавочна, злайдачае, польск.landara ’нешта вялізнае, нязграбнае’. Гэта значэнне развілося з ’крытая, вялікая нязграбная карэта’ < ’карэта для падарожжаў’. Польск.landara ез ням.Landauer (Wagen) < Landau — назва горада ў Баварыі (Варш. сл., 2, 682; Фасмер, 2, 456; Слаўскі, 4, 45). Суф. -арак па аналогіі да цабэрак.