кабардзі́нцы, -аў, адз. -нец, -нца, м.
Народ, які складае асноўнае карэннае насельніцтва Кабардзіна-Балкарскай Рэспублікі, што ўваходзіць у склад Расійскай Федэрацыі.
|| ж. кабардзі́нка, -і, ДМ -нцы, мн. -і, -нак.
|| прым. кабардзі́нскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
каракалпа́кі, -аў, адз. -па́к, -а, м.
Народнасць цюркскай моўнай групы, якая складае асноўнае карэннае насельніцтва Рэспублікі Каракалпакстан, што ўваходзіць у склад Узбекістана.
|| ж. каракалпа́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак.
|| прым. каракалпа́кскі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
эскімо́сы, -аў, адз. -мо́с, -а, м.
Народ, які складае карэннае насельніцтва тэрыторыі ад Грэнландыі, палярнага ўзбярэжжа Паўночнай Амерыкі да ўсходняга краю Чукоткі.
|| ж. эскімо́ска, -і, ДМ -мо́сцы, мн. -і, -сак.
|| прым. эскімо́скі, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
аўтахто́ны, ‑аў; адз. аўтахтон, ‑а, м.
Карэннае, спрадвечнае насельніцтва краіны; абарыгены. // Жывёлы або расліны, якія ўзніклі на данай тэрыторыі.
[Грэч. autochthon — тубылец, туземец.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
indigenous [ɪnˈdɪdʒənəs] adj. fml (to) мясцо́вы, тутэ́йшы, тузе́мны;
indigenous population карэ́ннае насе́льніцтва;
animals indigenous to Africa жывёлы, што во́дзяцца ў Афрыцы
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
алеу́ты, ‑аў; адз. алеут, ‑а, М алеуце, м.; алеутка, ‑і, ДМ ‑тцы; мн. алеуткі, ‑так; ж.
Карэннае насельніцтва Алеуцкіх астравоў.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
маньчжу́ры, ‑аў; адз. маньчжур, ‑а, м.; маньчжурка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. маньчжуркі, ‑рак; ж.
Карэннае насельніцтва Паўночна-Усходняга Кітая — Маньчжурыі.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
танга́нцы, ‑аў; адз. танганец, ‑нца, м.; танганка, ‑і, ДМ ‑нцы; мн. танганкі, ‑нак; ж.
Народ, карэннае насельніцтва астравоў Тонга (Палінезія).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
абха́зы, ‑аў; адз. абхаз, ‑за, м.; абхазка, ‑і, ДМ ‑зцы; мн. абхазкі, ‑зак; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Абхазскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
башкі́ры, ‑раў; адз. башкір, ‑а, м.; башкірка, ‑і, ДМ ‑рцы; мн. башкіркі, ‑рак; ж.
Народ, які складае карэннае насельніцтва Башкірскай АССР.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)