кары - Пошук

дрым-ка́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

канцэ́пт-ка́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ка́рий ка́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

све́тло-ка́рий све́тла-ка́ры.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

curry¹ [ˈkʌri] n.

1. ка́ры (вострая прыправа)

2. стра́ва, прыпра́ўленая ка́ры

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

ко́рак

‘адмерлы слой кары’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

землетрасе́нне, -я, мн. -і, -яў, н.

Моцнае ваганне асобных участкаў зямной кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нааблу́пліваць, -аю, -аеш, -ае; зак., чаго.

Аблупіць вялікую колькасць чаго-н.

Н. кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

кары́ць¹, кару́, ко́рыш, ко́рыць; ко́раны; незак., што.

Абчышчаць дрэва ад кары; акорваць.

К. жэрдкі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

то́ўшча, -ы, ж.

Слой якога-н. рэчыва, што мае вялікую таўшчыню.

Т. зямной кары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

Verbum