clerical

[ˈklerɪkəl]

1.

adj.

1) духо́ўны, клерыка́льны

2) пі́сарскі, канцыля́рскі, ура́дніцкі

2.

n.

1) духаўні́к -а́ m.

2) клерыка́л -а m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

пі́сар, ‑а, м.

1. Канцылярскі служачы, які займаецца перапіскай, складаннем і рэгістрацыяй канцылярскіх папер. Ротны пісар. □ Група байцоў на чале з пісарам Аляксандрам Жыгуновым узяла пад абстрэл тых, што плылі на лодках. Кухараў.

2. Уст. Асоба, якая займалася перапіскай чаго‑н. Каля аднаго століка, дзе сядзеў нейкі пісар ці можа і сакратар, .. збілася цэлая грамада моладзі. Колас. // Разм. жарт. Той, хто піша, хто ўмее пісаць. — Прачытай, што там накрэмзаў, пісар ты мой, — не выцерпеў дзед. Бядуля.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

кручо́к, -чка́ м.

1. крюк, крючо́к;

2. разг. заце́пка ж., приди́рка ж.;

3. крючо́к, закорю́чка ж.;

піса́ць з ~чка́мі — писа́ть с крючка́ми (с закорю́чками);

4. (вина) четверти́нка;

◊ канцыля́рскі к. — канцеля́рский крючо́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

staff

[stæf]

n., pl. staves (for 1, 2), or staffs (for 3)

1) кій -я m.; жэ́рдка f.; кол кала́, m.

2) ма́чта f.

3) працаўнікі́ pl., пэрсана́л -у m.

office staff — канцыля́рскі пэрсана́л

editorial staff — рэдакцы́йны пэрсана́л, рэдакцы́йная кале́гія

4) Milit. штаб -у m.

•

- musical staff

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Stil

I

m -(e)s, -e

1) стыль

ein papíerner ~ — канцыля́рскі стыль

2) маст. стыль

3) стыль, спо́саб дзе́яння

Aktiónen größeren ~s — дзе́янні шыро́кага [вялі́кага] разма́ху

II

m -(e)s, -e стыль (спосаб летазлічэння)

der Kalénder néuen [álten] ~s — калянда́р но́вага [старо́га] сты́лю

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Пі́сар 1 ’ніжэйшая службовая асоба, якая займалася перапіскай’, канцылярскі служачы’, ’сакратар’ (ТСБМ, Нас., Др.-Падб., Гарэц., Сл. ПЗБ); ст.-бел. писаръ ’пісар’; стараж.-рус. писарь ’мастак, жывапісец’ (1045 г.), укр. писарь ’пісар’, польск. pisarz, н.-луж. pisaŕ ’пісьменнік’, в.-луж. pisar ’перапісчык’, чэш. písař ’пісец’, ’пісар-перапісчык’, славац. pisár ’тс’, славен. pisár той, хто піша’, ’пісец’, ’пісар’, ’пісьмавод’, серб.-харв. пи̏сар ’пісар’, ’перапісчык’, макед. писар ’пісар’, балг. пѝсар ’тс’, ’пісец’. Новае слова, утворанае ў Сярэднявеччы ад пісаць са значэннем ’пісаць’. Суфікс ‑ар узыходзіць да познепрасл. *‑arʼь, які ўтвараў назвы выканаўцаў і быў запазычаны з германскіх ці (у меншай ступені) раманскіх моў, з носьбітамі якіх суседнічалі славяне. Апошняй крыніцай з’яўляецца лац. ‑ārius (Слаўскі, SP, 2, 21–23).

Пі́сар 2 ’госць на вяселлі, які дзеліць каравай’ (Сцяшк. Сл.). Відаць, з польск. pisarz weselny ’вясельнік, які камічна важна танцуе з маладой, частуе пры расплятанні касы’. Генетычна узыходзіць да пі́сар 1 (гл.).

Пі́сар 3 ’шрам на скуры жывёлы’ (чач., ЛА, 1). Таго ж паходжання, што і пісаг (гл.), суф. ‑ар, як у шнар ’шрам’.

Пі́сар 4 пісарка ’рыба быстранка. Alburnus bipunctatus L.’ (Інстр. 2). Відаць, запазычана з рус. писарь, писарка ’тс’ або ўкр. писар, писарка ’тс’, што звязаны з *pьsati ’маляваць’ (з-за стракатай афарбоўкі), гл. пісаць (Каламіец, Рыбы, 29).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)