сокруши́ть​I сов. скрышы́ць; (уничтожить) зні́шчыць; (разрушить) зруйнава́ць, разбуры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

Струбі́ць ‘прагна з’есці, патраціць, змарнаваць’ (ТСБМ), ‘згубіць, знішчыць’, струбі́цца ‘згінуць, прапасці’ (ТС), ‘спаліць, знішчыць’ (ПСл), струбі́ць ‘спаліць’ (Мат. Гом.), струбы́ты ‘падзець, згубіць’ (Клім.), стру́быты экспр. ‘знішчыць’ (Сл. Брэс.). Відаць, экспрэсіўны дзеяслоў, вытворны ад трубіць (гл.) < труба; параўн. трубі́ць ‘прагна есці і піць’ (Нас.); не выключана другасная сувязь з рус. истреби́ть ‘знішчыць’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

знішча́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да знішчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знішто́жыць разм гл знішчаць, знішчыць

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

ко́кнуць, -ну, -неш, -не; -ні; зак. (разм.).

1. што. Стукнуўшы, разбіць.

К. вазу.

2. каго. Забіць, знішчыць.

К. вартавога.

|| незак. ко́каць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

зні́шчаны, ‑ая, ‑ае.

Дзеепрым. зал. пр. ад знішчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

знішчэ́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. знішчаць — знішчыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́душыць¹, -шу, -шыш, -шыць; -шаны; зак.

1. што. Ціснучы, націскаючы, выламаць.

В. шыбу з рамы.

2. каго. Перадушыць, знішчыць усіх, многіх.

|| незак. выду́шваць, -аю, -аеш, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (пад рэд. І. Л. Капылова, 2022, актуальны правапіс)

wyplenić

зак. знішчыць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

вы́губіць, ‑блю, ‑біш, ‑біць; зак., што.

Знішчыць дашчэнту. Выгубіць лес.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)