Дзеяннеістанпаводлезнач.дзеясл.знікаць — знікнуць. І толькі буйная, сакавітая трава зялёным шырокім кустом разрасталася на месцы знікання крынічкі.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заніка́ць, ‑ае; незак.
Разм. Нікнуць, знікаць. Стараста, падпіўшы, гаварыў Пра нейкую палонную, а дзе І хто яна — прамоўцаў, затаіў. Ды хутка слых той занікаць пачаў.Танк.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
fade[feɪd]v.
1. вя́нуць
2. выцвіта́ць, бля́кнуць, ліня́ць
fade away[ˌfeɪdəˈweɪ]phr. v.зніка́ць, заціха́ць
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
зні́кнуцьглзнікаць;
ён зні́к у нато́ўпе er táuchte im Gedränge únter
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
evaporate[ɪˈvæpəreɪt]v.
1. выпа́рваць; выпа́рвацца
2.зніка́ць;
His hopes evaporated. У яго не засталося надзей.
Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)
Счэ́за ’пагібель’, счэза́ць ’знікаць’, счэ́знуць ’згінуць, прапасці’ (ТС). Да чэзнуць, гл.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
verdúften
vi(s)
1) выдыха́цца; разм.зніка́ць
2) (тс.(sich))
разм.зніка́ць (пра чалавека)
verdúfte! — зні́кні!, вымята́йся!
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
га́снуць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -не; незак.
2. З’яўляцца ў полі зроку і знікаць, праносіцца перад вачыма.
Мільгацяць пералескі і нівы спелай збажыны.
3.перан. Хутка праносіцца ў памяці.
Думкі мільгацелі ў галаве.
|| наз.мільгаце́нне, -я, н.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Перагара́ць (перэгора́ць) ’знікаць (пра малако каровы)’ (усх.-палес., Жыв. сл.). Узнікла ў выніку семантычнага пераносу паводле падабенства ’згараць’ > ’знікаць’. Параўн. выгара́ць ’высыхаць (пра ваду)’ (ТС) і літ.garė́ti ’выпарвацца’, што дае падставы для ’гібрыднага” ўтварэння (Цыхун, Междунар. конф. балтистов, 238). Да пера- і гарэць (гл.).