Ма́ннік ’расліна Glyceria R. Br.’ і знешне падобная да яе ’аўсяніца авечая, Festuca ovina L.’ (маг., Кіс.; ТСБМ, Кіс.). Да ма́нна2 (гл.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
скры́ты, -ая, -ае.
1. Нябачны, замаскіраваны, тайны.
Скрытыя дзеянні.
Скрытыя замыслы праціўніка.
2. Без характэрных знешніх прыкмет.
Скрытае цячэнне хваробы.
Скрытая ўсмешка.
3. Які ўласцівы каму-, чаму-н., але яшчэ не праявіўся, знешне не прыкметны.
Скрытыя магчымасці тэхнікі.
|| наз.скры́тасць, -і, ж. (да 1 і 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
таі́ць, таю́, то́іш, то́іць; то́ены; незак., што.
1. Трымаць у тайне, утойваць ад іншых што-н.
Т. сваё мінулае.
2. (1 і 2 ас. звычайна не ўжыв.). Мець, заключаць у сабе што-н.знешне непрыкметнае, яшчэ не выяўленае.
Зямля тоіць у сваіх нетрах яшчэ многа невядомага.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
двуру́шнік, ‑а, м.
Няшчыры чалавек, які знешне выражае адданасць каму‑н., а ўпотай дзейнічае супраць яго. Двурушнік, ён быў не тым, кім сябе выстаўляў.Грамовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
во́нкава, прысл.
Знешне, звонку; на выгляд. Раман Дзянісавіч маўчаў, твар яго здаваўся вонкава спакойным, .. і толькі, калі наліваў чай у сподак, шклянка дробна зазвінела.Хадкевіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Крупча́к ’кабан, хворы на трыхінелёз’ (ТСБМ, КЭС, лаг., Федар. Рук.). Словаўтварэнне пры дапамозе суфікса ‑чак (Сцяцко, Афікс. наз., 126). Параўн. крупное мяса. Лічынкі ў мясе знешне нагадваюць крупу.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
ВЕ́ДЗЬМА,
паводле нар. уяўленняў, жанчына, якая служыла нячыстай сіле і нібыта валодала звышнатуральнымі здольнасцямі. Паводле павер’яў, ведзьма знешне не адрозніваецца ад звычайных жанчын, аднак можа патаемна насылаць хваробы, псаваць ураджай, шкодзіць жывёле і г.д.