грыму́чы грему́чий;

○ г. газ — грему́чий газ;

~чая змяя́ — грему́чая змея́;

~чая ртуць — грему́чая ртуть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змей м.

1. міфал. Dráche m -ns, -n;

2. (паветраны) (Papíer)dráchen m -s, -;

запуска́ць зме́я éinen Dráchen stéigen lássen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

грему́чий грыму́чы;

грему́чая змея́ грыму́чая змяя́;

грему́чая ртуть хим. грыму́чая ртуць;

грему́чий газ хим. грыму́чы газ;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

подколо́дный / подколо́дная змея́ фольк., бран. гад падкало́дны (папаўзу́чы); га́дзіна падкало́дная; вужа́ка зякра́тая; вы́паўзень змяі́ны; по́гань чарава́тая.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змей, змея, м.

1. Разм. Вялікая змяя; тое, што і змяя.

2. Казачнае крылатае страшыдла з тулавам змяі; дракон, цмок. Трохгаловы змей. □ Паехалі яны [браты] ў свет з лютымі змеямі-цмокамі ваяваць. Якімовіч.

3. Дзіцячая цацка, якая складаецца з лёгкага каркаса, абцягнутага паперай ці матэрыяй, і запускаецца на нітцы ў паветра. Сасакі любіла разам з Кіёсі запускаць змея, і аднойчы іх змей падняўся вышэй за ўсіх, што пускалі тады дзеці. Арабей.

4. Пра злога, каварнага чалавека. Ляснічы — змей, ну, аж шалее, Жыўцом грызе сваю ахвяру. Колас.

•••

Аэралагічны змей — лёгкі прывязны планер, які скарыстоўваецца для падымання самапішучых аэралагічных прыбораў у высокія слаі атмасферы.

Зялёны змей — гарэлка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

змей в разн. знач. змей, род. зме́я м.;

возду́шный змей паве́траны змей;

Змей-Горы́ныч фольк. Змей-Гары́ныч.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

змей (род. зме́я) м., в разн. знач. змей;

○ паве́траны (аэралагі́чны) з. — возду́шный (аэрологи́ческий) змей;

◊ зялёны з. — зелёный змий

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упаўзці́ сов.

1. вползти́;

змяя́ ўпаўзла́ ў нару́ — змея́ вползла́ в нору́;

2. перен., разг. (с трудом войти) вползти́, втащи́ться

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ядаві́ты прям., перен. ядови́тый;

~тае рэ́чыва — ядови́тое вещество́;

~тая змяя́ — ядови́тая змея́;

я. ко́лер — ядови́тый цвет;

~тая ўсме́шка — ядови́тая улы́бка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

кле́іць, клею, клеіш, клеіць; незак., што.

Рабіць, вырабляць што‑н., змацоўваючы часткі клеем, клейстарам. Клеіць папяровага змея. Клеіць канверт. □ Чэсаныя валёнкі засунуты ў галошы, якія ў вайну клеілі з аўтакамер у кожнай вёсцы. Новікаў. // Разм. Прымацоўваць з дапамогай клею; прыклейваць. З раённага Дома культуры выскачыў цыбаты юнак і стаў клеіць на вітрыну аб’яву. Гаўрылкін. // Разм. Рамантаваць, накладваючы латкі з дапамогай клею. Клеіць дзіравую камеру.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)