Ізра́да ’здрада’ (Нас.), израдонька (Булг., 195), зра́да (Бяльк.). Рус. зах. зра́да, укр. зра́да, ст.-рус. израда (1447 г.). З польск. з фанетычнымі зменамі, і‑ пратэтычнае. Гл. здрада.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

treason [ˈtri:zn] n. (дзяржаўная) здра́да;

talk treason прамаўля́ць злачы́нныя сло́вы

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

изме́на ж. здра́да, -ды ж.; (предательство) здра́дніцтва, -ва ср.; прада́жніцтва, -ва ср.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zdrada

zdrad|a

ж. здрада;

~a stanu — дзяржаўная здрада;

dopuścić się ~у — здрадзіць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

адзюльтэ́р

(фр. adultère, ад лац. adulterium)

сямейная нявернасць, здрада.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

betrayal [bɪˈtreɪəl] n. здра́дніцтва, здра́да;

an act of betrayal здра́дніцкі ўчы́нак

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Tréulosigkeit

f - здра́да, верало́мства

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

treason

[ˈtri:zən]

n.

здра́да f.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

няве́рнасць, ‑і, ж.

1. Уласцівасць нявернага. Нявернасць сябра.

2. Здрада ў каханні, парушэнне сямейнай вернасці. У галаву назойліва лезуць розныя недарэчныя гісторыі аб жаночай нявернасці, здрадлівасці. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

рэнега́цтва, ‑а, н.

Учынак, паводзіны рэнегата; здрада, адступніцтва. У другім вершы — пафаснае асуджэнне паэтам здрадніцтва, рэнегацтва тых, што забылі родны край, «адракліся, прадалі і аддалі ў палон». Лойка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)