вы́гараць¹, 1 і 2 ас. не ўжыв., -рыць; зак.
1. Згарэць поўнасцю.
Выгаралі дровы ў печы.
Вёска выгарала.
2. Выліняць, страціць натуральны колер.
Матэрыял выгараў на сонцы.
|| незак. выгара́ць, -а́е і выга́рваць, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ператле́ць, ‑ее; зак.
1. Сапсавацца ад тлення; сатлець; перагніць. Лісце ператлела.
2. Згарэць без полымя. Вуголле ператлела.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
pogorzeć
зак. пагарэць; згарэць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
дапалі́цца, ‑паліцца; зак.
Разм.
1. Канчаткова спаліцца, згарэць. Дапалілася газа ў лямпе.
2. безас. Канчаткова выпаліцца. Дапалілася ў печы.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Ску́пелець ‘згарэць’ (ТС). Ад купіць, купець (гл.) з нарашчэннем ‑ел‑ або праз прамежкавы назоўнік *скупель ‘тое, што згарэла’.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
падгарэ́ць, ‑рыць; зак.
1. Згарэць, падпячыся з бакоў, знізу або, прыгарэўшы, набыць пах гарэлага. Пірог падгарэў. Малако падгарэла. □ Ніхто лепш за.. [пастуха] не пакажа, як зрабіць галасістую дудачку з вярбы альбо спячы ў прыску бульбы, каб яна нідзе не падгарэла. Шыловіч.
2. Згарэць знізу, пры зямлі. Дрэва падгарэла. □ Расошкі падгарэлі, і іх прыйшлося замяніць новымі. Чарнышэвіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
незгара́льны, ‑ая, ‑ае.
Які не можа згарэць; зроблены з вогнетрывалага матэрыялу. Людміла Лаўраўна замкнула пустую незгаральную шафу і выйшла на вуліцу. Якімовіч.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
згара́ць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.
1. Незак. да згарэць.
2. (1 і 2 ас. не ўжыв.). Паддавацца хімічнаму распаду (пра арганічныя рэчывы).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
пратле́ць, ‑ее; зак.
1. Паддацца тленню, прагнісці. Тканіна ад сырасці пратлела.
2. Тлеючы, зусім, да канца згарэць. Дровы ў печы пратлелі.
3. Прабыць які‑н. час у стане тлення.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
дагарэ́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ры́ць; зак.
1. Згарэць да канца або да якой-н. мяжы.
Дровы дагарэлі.
Свечка дагарэла.
2. перан. Перастаць свяціцца; патухнуць.
Зара дагарэла.
|| незак. дагара́ць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -а́е і дага́рваць, 1 і 2 ас. звычайна не ўжыв., -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)