фасцы́кула

(лац. fasciculus = пучок, звязка)

звязка дакументаў рознага зместу, размешчаных у парадку рэгістрацыйных нумароў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Stímmband

n -s, -bänder галасава́я звя́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

bale​1 [beɪl] n. кі́па, пак, ву́зел, звя́зка;

a bale of hay цюк прасава́нага се́на

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

Kópula

f -, -e i -lä грам. звя́зка

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

wiązadło

wiązadł|o

н.

1. анат. звязка;

~a głosowe — галасавыя звязкі;

2. тэх. сувязь;

3. мат. звязка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

ко́пула

(лац. copula = звязка)

лінгв. службовы дзеяслоў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schlüsselbund

m, n -(e)s, -e звя́зка ключо́ў

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Bündel

n -s, -

1) звя́зка, ву́зел; паке́т

2) мато́к

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Пунтэ́ль, памянш. пунтэлік ’звязка счэсанага і сплеценага льну’ (віл., Шатал.), ст.-бел. пунталь ’звязка’. Запазычана з ням. бавар. punki ’звязка, вузел’, ням. Bündel ’тс’, што ўзыходзіць да Bund ’сувязь’ (< ням. binden ’вязаць’). Гл. пу́ндзель.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

дэсмаге́н

(ад гр. desmos = звязка + -ген)

тое, што і пракамбій.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)