задви́жка за́саўка, -кі ж.; (оконная и т. п.) за́шчапка, -кі ж.;

гидравли́ческая задви́жка техн. гідраўлі́чная за́саўка;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

карабі́н

(фр. carabine)

1) баявая вінтоўка з кароткім ствалом;

2) паляўнічая вінтоўка, з якой палююць на буйнога звера;

3) спружыновая зашчапка ў ланцужках, лейцах і інш.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Schnápper

m -s

1) крадзе́ж, здабы́ча

2) узды́х

3) уку́с

4) ляската́нне, шчо́ўканне

5) тэх. за́шчапка, сто́пар

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Вярцёлка 1 ’мінога рачная, Lampetra fluviatilis’ (Бяльк.); ’шчыпаўка, Cobitis taenia’ (слаўг., З жыцця). Назва паходзіць ад таго, што, ратуючыся ад небяспекі, рыба імгненна зарываецца ў зямлю (Яшкін, З жыцця, 124). Утвораны ад вярцець (гл.) і суф. Nomina instrumenti ‑лька (< lъ‑jь + k‑a).

Вярцёлка 2 ’зашчапка, засаўка ў весніцах’ (КТС). Да вярце́ць (гл.).

Вярцёлка 3 ’ямка ў рацэ’ (КТС). Да вярцець (гл.).

Вярцёлка 4 ’жанчына, якая шукае лёгкіх уцех’ (КТС). Рус. пск., цвяр. вертёлка ’шалахвостка’; ’баявая і хуткая ў рухах жанчына ці дзяўчына’. Да вярце́ць (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

шпингале́т м.

1. стр. шпінгале́т, -та м., за́шчапка, -кі ж.;

2. (о юноше, подростке небольшого роста) разг., шутл. жэ́ўжык, -ка м., падшыва́нец, -нца м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ство́рка, ‑і, ДМ ‑рцы; Р мн. ‑рак; ж.

Кожная з дзвюх рухомых палавінак дзвярэй, аканіц, варот і пад. Расчыняюцца створкі дзвярэй, з рашучым выглядам заходзіць жонка, на руках у яе ватняе паліто, зімовая шапка. Навуменка. Спадае зашчапка з крука, Мільгае зграбная рука, І пад яе прыгожым рухам Узбоч плывуць дзве створкі духам. Колас. Ганна адчыніла другую створку акна і перагнулася паглядзець на двор. Гартны. / Пра часткі люстэрка, шырмы і пад. // Кожная з дзвюх палавінак ракавіны некаторых беспазваночных. Калі па неасцярожнасці [людзі] траплялі нагамі ў расчыненыя створкі,.. патрывожаны малюск хутка закрываўся. Матрунёнак. // Кожная з палавінак каробачкі некаторых раслін, якая растульваецца пасля паспявання.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

zamknięcie

н.

1. зачыненне; закрыццё;

zamknięcie sklepu — закрыццё крамы (магазіна);

zamknięcie posiedzenia — закрыццё паседжання;

2. засаўка; зашчапка; замок;

solidne zamknięcie — надзейны замок;

zamknięcie rachunków бух. баланс

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

серёжка ж.

1. (украшение) завушні́ца, -цы ж.;

2. (на деревьях) каташо́к, -шка́ м., ко́цік, -ка м.;

3. спец. за́шчапка, -кі ж.;

для ми́лого дружка́ и серёжка из ушка́ посл. для мі́лага дру́га і завушні́чка з ву́ха.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

pin

[pin]

1.

n.

1) шпі́лька f.; бро́шка f., значо́к -ка́ m.

a safety pin — агра́фка f.

a clothes pin — за́шчапка f. (для бялі́зны)

2) кало́к -ка́ m. (у музы́чных інструмэ́нтах)

2.

v.t.

1) прышпі́льваць

2) сашчапля́ць; прымацо́ўваць (шпі́лькай)

3) прыду́шваць, прыва́льваць

•

- on pins and needles

- pin down

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

затво́р м.

1. (в огнестрельном оружии) затво́р, -ра м., замо́к, -мка́ м.;

2. техн. за́саўка, -кі ж.;

3. (у ворот и т. п.) за́саўка, -кі ж., за́шчапка, -кі ж.;

4. (отшельничество) уст. пустэ́льніцтва, -ва ср.; (келья) ке́лля, -ллі ж.;

жить в затво́ре жыць пустэ́льнікам.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)