уста́вить сов.

1. (кого, что) разг. уста́віць, мног. паўстаўля́ць; (расставить) расста́віць;

2. (кем, чем) заста́віць, мног. пазастаўля́ць, уста́віць, мног. паўстаўля́ць;

уста́вить по́лку кни́гами заста́віць (уста́віць) палі́цу кні́гамі;

3. (устремить) разг. утаро́піць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заста́ўлены

1. заста́вленный; уста́вленный;

2. загоро́женный, заста́вленный;

3. поста́вленный;

4. загромождённый;

1-4 см. заста́віць I

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

застаўля́ць I несов.

1. (занимать чем-л. место) заставля́ть; уставля́ть;

2. загора́живать, заставля́ть;

3. (что-л. за что-л) ста́вить;

4. загроможда́ть;

1-4 см. заста́віць I

застаўля́ць II несов. (принуждать, обязывать) заставля́ть; см. заста́віць II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

расшчапі́ць, -шчаплю́, -шчэ́піш, -шчэ́піць; -шчэ́плены; зак., што.

1. Раскалоць, раздзяліць на часткі.

Р. палена.

2. Разняць, раз’яднаць.

Р. пальцы.

3. Раздрабіць, заставіць распасціся на часткі (спец.).

Р. валокны.

4. Раскласці на часткі ў выніку хімічнай рэакцыі (спец.).

Р. эфір.

5. Прымусіць распасціся (атам; спец.).

Р. атам урану.

|| незак. расшчапля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е і расшчэ́пліваць, -аю, -аеш, -ае.

|| наз. расшчапле́нне, -я, н. (да 3—5 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

удзяўбці́, удзяўбу́, удзяўбе́ш, удзяўбе́; удзяўбём, удзеўбяце́, удзяўбу́ць; удзёўб, удзяўбла́, -ло́; удзяўбі́; удзяўба́ны; зак.

1. Часта ўдараючы, разрыхліць, зрабіць паглыбленне ў чым-н.

Зямля так умерзла, што не ў. яе.

2. каго-што. Тое, што і удзеўбануць.

3. перан., што ў каго (што) або каму (разм.). Неаднаразова паўтараючы, заставіць цвёрда засвоіць, зразумець што-н.; убіць.

У. сабе ў галаву.

|| незак. удзёўбваць, -аю, -аеш, -ае (у 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

zastawić

зак.

1. заставіць; загрувасціць;

zastawić pokój meblami — заставіць пакой мэбляй;

2. расставіць;

3. залажыць, аддаць у залог;

zastawić w lombardzie — залажыць у ламбардзе;

zastawić stół — накрыць на стол

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

укарані́ць, ‑раню, ‑рэніш, ‑раніць; зак., што.

1. Пасадзіўшы, даць прарасці, умацавацца каранямі ў глебе. Укараніць атожылкі.

2. перан. Садзейнічаць трываламу замацаванню чаго‑н. у практыцы; заставіць што‑н. увайсці ў быт, свядомасць і пад. Укараніць гаспадарчы разлік. □ Прапанову наладчыка ўхвалілі і ўкаранілі ў вытворчасць. «Звязда».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

versíegeln

vt запяча́тваць, апяча́тваць

j-m den Mund [die Líppen] ~ — заста́віць маўча́ць каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

замані́ць, ‑маню, ‑маніш, ‑маніць; зак., каго-што.

1. Прыцягваючы чым‑н. увагу, заставіць прыйсці, апынуцца дзе‑н.; завабіць. Заманіць ваўка ў пастку. □ Каб як-небудзь заманіць карову ў двор, мая маці вынесла з хаты ражку лушпаек. Сачанка.

2. Прывабіць, захапіць, зачараваць. Заманілі Даніка і гэтыя высокія бярозы, і прыгожыя дарожкі вакол школы. Брыль.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

абста́віць, -та́ўлю, -та́віш, -та́віць; -та́ўлены; зак.

1. каго-што, чым. Паставіць што-н. вакол каго-, чаго-н.

А. трыбуну кветкамі.

2. што. Уставіць, заставіць што-н. чым-н.

А. паліцы кнігамі.

А. вокны вазонамі.

3. што. Паставіць у пакоі, кабінеце, кватэры мэблю, набыць абстаноўку (у 1 знач.).

А. дом мэбляй.

А. кабінет.

4. перан., што. Стварыць умовы, абставіны для правядзення чаго-н.

Добра а. юбілей.

5. перан., каго-што. Дасягнуць большых поспехаў, апярэдзіць каго-н. у чым-н. (разм.).

А. канкурэнтаў.

|| незак. абстаўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)