заста́ віць
дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне
Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заста́ ўлю
заста́ вім
2-я ас. заста́ віш
заста́ віце
3-я ас. заста́ віць заста́ вяць
Прошлы час
м. заста́ віў
заста́ вілі
ж. заста́ віла
н. заста́ віла
Загадны лад
2-я ас. заста́ ў
заста́ ўце
Дзеепрыслоўе
прош. час заста́ віўшы
Крыніцы:
dzsl2007 ,
krapivabr2012 ,
piskunou2012 ,
sbm2012 ,
tsblm1996 .
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
заста́ віць а́ ўлю, -та́ віш, -та́ віць; зак. , каго (што) з інф.
Прымусіць рабіць што-н.
З. пайсці да доктара.
|| незак. застаўля́ ць , -я́ ю, -я́ еш, -я́ е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заста́ віць а́ ўлю, -та́ віш, -та́ віць; -та́ ўлены; зак.
1. што чым . Ставячы што-н. , заняць усю плошчу.
З. паліцу кнігамі.
2. што чым . Загарадзіць чым-н.
З. праход шафай.
3. што за што . Паставіць, змясціць што-н. за што-н.
З. ложак за шырму.
|| незак. застаўля́ ць , -я́ ю, -я́ еш, -я́ е.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
заста́ віць I сов.
1. (занять чем-л. место ) заста́ вить; уста́ вить;
з. пако́ й мэ́ бляй — заста́ вить (уста́ вить) ко́ мнату ме́ белью;
з. стол ядо́ й — уста́ вить (заста́ вить) стол едо́ й;
2. загороди́ ть; заста́ вить;
з. дзве́ ры ша́ фай — загороди́ ть (заста́ вить) дверь шка́ фом;
3. (что-л. за что-л. ) поста́ вить;
з. ло́ жак за шы́ рму — поста́ вить крова́ ть за ши́ рму;
4. загромозди́ ть;
з. прахо́ д скры́ нкамі — загромозди́ ть прохо́ д я́ щиками
заста́ віць II сов. принудить, обязать ) заста́ вить;
з. чака́ ць — заста́ вить ждать;
з. працава́ ць — заста́ вить рабо́ тать;
◊ заста́ ў ду́ рня бо́ гу малі́ цца, дык ён і лоб разаб’е́ посл. а́ вь дурака́ бо́ гу моли́ ться — он и лоб расшибёт
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заста́ віць 1 ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак. , каго-што .
1. Ставячы што‑н. у вялікай колькасці, заняць усю плошчу, прастору. Заставіць пакой мэбляй. Заставіць паліцу кнігамі.
2. Закрыць, загарадзіць чым‑н. пастаўленым. Заставіць праход шафай. □ [Антось] убачыў на стале вялікую кнігу запісу хворых, узяў яе і заставіў шыбу.Мележ . // Злева было відаць шырокае возера — там нядаўна заставілі раку. Пташнікаў .
3. Паставіць што‑н. за што‑н. Заставіць ложак за шырму.
заста́ віць 2 ‑стаўлю, ‑ставіш, ‑ставіць; зак. , каго , з інф.
Прымусіць рабіць, зрабіць што‑н. Заставіць змоўкнуць. □ Пайшла Алена ў школу, прынесла сама некалькі газет, заставіла Насцю чытаць іх.Чорны .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заста́ віць застаўля́ ць
1. (заняць плошчу ) voll stellen, voll pá cken (чым -н. D
2. (загарадзіць ) versté llen vt é rren vt á mmeln vt
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
загрува́ сціць , -ва́ шчу, -ва́ сціш, -ва́ сціць; -ва́ шчаны; зак. , што.
Заставіць , заваліць чым-н. грувасткім.
З. калідор мэбляй.
З. даклад цытатамі (перан. ).
|| незак. загрува́ шчваць , -аю, -аеш, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
застаўля́ ць 1 ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да заставіць 1 .
застаўля́ ць 2 ‑яю, ‑яеш, ‑яе.
Незак. да заставіць 2 .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
заста́ вить I сов. (загромоздить)заста́ віць , мног. я́ ць.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
заста́ ўлены , ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад заставіць 1 .
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)