◎ Кулды́ка ’чалавек, які хутка гаворыць’ (Мат. Маг.). Першапачатковае значэнне ’кульгавы чалавек’. Параўн. семантычны пераход ’спатыкацца’ > ’запінацца’ (кулдыкаць©Жул- дыкаць 2). Фармальна ўтварэнне гэтага слова можна растлумачыць як кантамінацыі кульгаць (гл.) і хадыка. Параўн. калдыка. Ненадзейныя паралелі ў Фасмера (2, 288).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

excitement [ɪkˈsaɪtmənt] n. хвалява́нне; усхвалява́насць; узбу́джанасць; узру́шанасць;

trem b le/flush with excitement дрыжа́ць/чырване́ць ад хвалява́ння;

In her excitement she began to stammer. Усхваляваная, яна пачала запінацца.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hem​2 [hem]v. падру́бліваць; аблямо́ўваць, упрыго́жваць каймо́й

♦

hem and haw AmE мя́мліць, запіна́цца; вага́цца, не раша́цца

hem in [ˌhemˈɪn] phr. v. акружа́ць (каго-н./што-н. чым-н.)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

заве́шиваться​II несов.

1. заве́швацца;

заве́шиваться пере́дником, чтобы не испа́чкаться заве́швацца фартухо́м, каб не запэ́цкацца; см. заве́ситься;

2. страд. заве́швацца, запіна́цца; см. заве́шивать​II.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

stólpern

vi (s) (über A) спатыка́цца (аб што-н.)

mit der Zúnge ~ — 1) запіна́цца; 2) шапялцвіць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Спо́на ‘перашкода’ (Нас.), спо́нкі ‘запінкі’ (навагр., Нар. сл.), спо́нка ‘запінка’ (лях., Сл. ПЗБ), ‘кнопка’ (Сцяшк. Сл., Жд.), ст.-бел. спонъка ‘аплятанне’ (Ст.-бел. лексікон). З польск. spona, spina ‘засцежка, пражка’, якое працягвае прасл. *spona, параўн. укр. спона, спіна ‘тс’, чэш. spona да прасл. *sъpinati, дзеяслова з ступенню падаўжэння ў корані, польск. sponki ‘бранзалеты’ (Брукнер, 510). Да пяць, ‑пінаць, якое, напрыклад, у запінацца з чаргаваннем.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

hum​2 [hʌm] v.

1. напява́ць (без слоў), мурлы́каць, спява́ць з закры́тым ро́там

2. гусці́, гудзе́ць

3. быць дзе́йным, развіва́ць бу́рную дзе́йнасць

♦

hum and haw BrE, infml мя́мліць, запіна́цца; хіста́цца, вага́цца, не раша́цца

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

stammer​2 [ˈstæmə] v.

1. заіка́цца, запіна́цца;

stammer from excitement заіка́цца ад хвалява́ння;

stammer over a word запну́цца на які́м-н. сло́ве

2. вымаўля́ць з запі́нкаю, мармыта́ць;

He stammered out apologies. Ён прамармытаў словы прабачэння.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hesitate

[ˈhezɪteɪt]

v.i.

1) вага́цца, хіста́цца; сумнява́цца

2) не раша́цца

3) не хаце́ць

She hesitated to hurt the child’s feelings — Яна́ вага́лася, каб не абра́зіць пачу́цьці дзіця́ці

4) запіна́цца (у гу́тарцы)

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

◎ Ла-ла-ла́ — пра балбатню (Нар. лекс.), драг. ля‑ля‑ля ’тс’ (Лучыц-Федарэц, вусн. паведамл.). Рус. лала ’балбатун’, лалы ’балбатня, жарт’, лалкать ’лепятаць’, лалыкать ’гаварыць незразумела’, ст.-польск. lalać, славац. lalolať ’лепятаць’, серб.-харв. лалати ’балбатаць’. Гукапераймальнае. Параўн. і.-е. паралелі: літ. laluoti ’балбатаць, laleti ’гаманіць, галасаваць’, ням. lallen ’балбатаць, запінацца’, лац. lallāre ’баюкаць’, ст.-грэч. λάλος ’балбатлівы’, λαλεω ’гавару’, ст.-інд. lalallä — пра балбатанне (Бернекер, 1, 688; Праабражэнскі, I. 432; Скок, 2, 255; Фасмер, 2, 453–454).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)