мярцвя́чына, ‑ы, ж.

1. Трупы жывёл. [Алесь:] — Наш Міхась казаў, што ракі мярцвячыну ядуць. Ваданосаў.

2. перан. Разм. Разумовы, духоўны застой; заняпад, інертнасць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

dekadencja

ж. дэкаданс; заняпад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

degeneration [dɪˌdʒenəˈreɪʃn] n.

1. заняпа́д, выраджэ́нне, дэгенера́цыя

2. med. перараджэ́нне (тканак)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

degradation [ˌdegrəˈdeɪʃn] n.

1. дэграда́цыя, заняпа́д (маральны)

2. archaic паніжэ́нне, разжа́лаванне

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

degrengolada

ж. маральнае падзенне; заняпад

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

decay​2 [dɪˈkeɪ] v.

1. гні́сці, гніць; псава́цца

2. занепада́ць, прыхо́дзіць у заняпа́д

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дэградзі́раваць

(п.-лац. degradare)

паступова страчваць былыя добрыя якасці; прыходзіць у заняпад.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкада́нс

(фр. décadence)

1) заняпад, культурны рэгрэс;

2) тое, што і дэкадэнцтва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

дэкада́нс, ‑у, м.

Кніжн.

1. Заняпад, культурны рэгрэс.

2. Тое, што і дэкадэнцтва. Сатырычныя вершы [Крапівы] былі накіраваны супраць тых, хто спрабаваў перанесці ў нашу паэзію прыёмы паэтыкі дэкадансу. Пшыркоў.

[Фр. décadence.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

blizzard [ˈblɪzəd] n. сне́жная заве́я, завіру́ха, мяце́ліца; бу́ра;

a trade blizzard infml заняпа́д га́ндлю

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)