дакало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што.

1. Скончыць калоць што‑н. Дакалоць дровы.

2. Разм. Прыкалоць, закалоць канчаткова. Дакалоць свінню.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

зако́лваць несов., в разн. знач. зака́лывать; (свинью — ещё) забива́ть; см. закало́ць I 1

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

zakłuć

зак.

1. закалоць;

zakłuć sztyletem — закалоць кінжалам;

2. укалоць;

zakłuć palec igłą — укалоць палец іголкай

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

upiąć

зак. прышпіліць; прыкалоць;

upiąć włosy — закалоць валасы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

перакало́ць ​1, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

Пакалоць, раскалоць усё, многае. Перакалоць дровы.

перакало́ць ​2, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак.

1. што. Прыкалоць іначай або ў другім месцы; перашпіліць. Перакалоць значок.

2. каго. Закалоць чым‑н. вострым усіх, многіх. Перакалоць свіней.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дакало́ць

1. (дровы) zu Énde [fértig] (zer)hácken;

2. разм. (закалоць канчаткова) ábstechen* vt; schláchten vt (парася і пад.)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

прыкало́ць, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак.

1. што. Прымацаваць што‑н. да чаго‑н. укалоўшы або пры дапамозе шпількі, іголкі і пад. Прыкалоць кветку да валасоў. □ Пасля [салдат] зняў з сваёй пілоткі зорачку, прыкалоў яе хлопцу на кашулю. Гамолка.

2. каго. Забіць або дабіць чым‑н. колючым; закалоць. Прыкалоць кабана. □ Валька, загнаўшы .. [фашыста] ў тупік, прыкалоў штыком. Быкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заре́зать сов.

1. зарэ́заць; (о свиньях — ещё) закало́ць; (загрызть) прост. задушы́ць; зарэ́заць;

2. перен. зарэ́заць;

◊

заре́зать без ножа́ зарэ́заць без нажа́;

хоть заре́жь хоць зарэ́ж;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пакало́ць ​1, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., каго-што.

1. Датыкаючыся чым‑н. вострым, укалоць у многіх месцах. Накалоць пальцы іголкай. □ Яны праблукалі некалькі гадзін .. Прыстала Клава, пакалола босыя ножкі, пачала адставаць. Шамякін.

2. Забіць, закалоць усіх, многіх. // Забіць на мяса ўсіх, многіх — пра свіней. Карову сабралі немцы, а парасят пакалолі паліцаі. Дайліда.

пакало́ць ​2, ‑калю, ‑колеш, ‑коле; зак., што.

1. Рассячы, пасячы на часткі; раздрабіць. Загадаў цар слугам спілаваць дуб, накалоць на дровы. Якімовіч.

2. Калоць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ábstechen

*

1.

vt

1) тэх. выпуска́ць (чыгун)

2) зарэ́заць, закало́ць (жывёлу)

2.

vi

1) (gegen A, von D) вылуча́цца, адро́знівацца (ад каго-н., чаго-н.)

2) (s)

vom Lánde ~ — адча́льваць (ад берага)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)