ВОГНЕНЕБЯСПЕ́ЧНЫЯ РЭ́ЧЫВЫ,

рэчывы, якія лёгка загараюцца пры кароткатэрміновым уздзеянні крыніцы запальвання з нізкай энергіяй (напр., полымя запалкі, іскра). Да вогненебяспечных рэчываў адносяць выбуховыя рэчывы, цэлулоід, сухую драўняную стружку, усе лёгкія на загаранне вадкасці, полістырол, каўчукі і інш. палімеры (гл. таксама Самаўзгаранне).

т. 4, с. 246

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

entflámmbar

a запа́льны, лёгкі на загара́нне; перан. па́лкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Entzündung

f -, -en

1) загара́нне; запа́льванне; мед. запале́нне

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

entzündbar

a

1) запа́льны, лёгкі на загара́нне

2) па́лкі

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

стапі́н

(іт. stoppino)

шнур, насычаны лёгкім на загаранне рэчывам, які выкарыстоўваецца ў піратэхніцы для хуткай перадачы агню.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

цэлуло́ід

(ад лац. cellula = клетка + -оід)

цвёрдае пластычнае, лёгкае на загаранне рэчыва на аснове нітрацэлюлозы, выкарыстоўваецца для вырабу небіткога шкла, лакаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

вспы́хивание

1. успы́хванне, -ння ср.; загара́нне, -ння ср.;

2. перен. выбуха́нне, -ння ср., успы́хванне, -ння ср.; см. вспы́хивать​ 1, 2;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

воспламене́ние (действие по глаг. воспламеня́ть) запа́льванне, -ння ср.; (действие по глаг. воспламеня́ться) загара́нне, -ння ср., зага́рванне, -ння ср., узгара́нне, -ння ср., узга́рванне, -ння ср.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ВОГНЕТУШЫ́ЦЕЛЬ,

апарат для тушэння мясц. узгаранняў. Бываюць: пераносныя (да 20 кг), перасовачныя і стацыянарныя (больш за 25 кг); хім. пенныя, паветрана-пенныя, вуглекіслотныя, вадкасныя, хладонавыя (на аснове галаідаваных вуглевадародаў) і парашковыя.

Найб. пашыраны хім. пенныя вогнетушыцелі. Пена ў іх утвараецца ад рэакцыі паміж воднымі растворамі шчолачы і сернай кіслаты. Выкарыстоўваюцца для тушэння ўзгаранняў гаручых вадкасцей і цвёрдых матэрыялаў. Вуглекіслотнымі вогнетушыцелямі тушаць узгаранні электраўстановак, рухавікоў унутр. згарання, кнігасховішчаў, вадкаснымі — дрэнназмочвальных матэрыялаў (напр., бавоўны), хладонавымі — электраўстановак і тлеючых матэрыялаў, парашковымі — газаў, лёгкіх на загаранне вадкасцей, электраўстановак (да 380 В) пад напружаннем.

т. 4, с. 247

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

zapłon, ~u

м.

1. запальванне; загаранне; успышка;

zapłon samoczynny — самаўзгаранне;

2. запал; запальнік;

zapłon akumulatorowy — акумулятарны запальнік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)