Заклю́ка ’памылка пры ўцягванні ніткі ў бёрда’ (Сл. паўн.-зах.). Параўн. клюка ’дэталь ярма ў форме кручка’, ’вочап у студні’ і г. д. Рус. заклюка ’частка ворыва выгнутай формы’, укр. заклю́катизаблытаць’. Укр. дзеяслоў дае верагодную падставу для тлумачэння бел. заклюка як аддзеяслоўнага бязафікснага наз. ад *заклюкацьзаблытаць’, клюка ’нешта загнутае’ (гл.).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

перамудрава́ць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак.

Разм.

1. Занадта ўскладніць, заблытаць што‑н.

2. каго. Абагнаць, перасягнуць каго‑н. у мудраванні; перахітрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uplątać

зак. заблытаць; ублытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

powikłać

зак. заблытаць; ускладніць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

замеша́ть сов.

1. (начать мешать) пача́ць мяша́ць;

2. (вовлечь) замяша́ць, умяша́ць; (впутать) заблы́таць, ублы́таць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

задуры́ць, ‑дуру, ‑дурыш, ‑дурыць; зак., каго-што.

Разм. Збіць з толку; адурманіць, затлуміць.

•••

Задурыць галаву камузаблытаць каго‑н., пазбавіць здольнасці разумна разважаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ravel

[ˈrævəl]

v.

1) паша́рпацца, прадзе́рціся да ніткі

2) заблы́таць, заблы́тацца

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

наблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што і чаго. Заблытаць, пераблытаць нейкую колькасць чаго‑н. Наблытаць нітак.

2. Дапусціць блытаніну, нарабіць памылак. Наблытаць у падліках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

замаро́чыць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць і замарачы́ць, ‑чу, ‑чыш, ‑чыць; зак., каго-што.

Разм. Збіць з толку; заблытаць. Замарочыць чалавека. □ Замарачылі галаву паперы ды разлікі. Грамовіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

uwikłać

зак. кніжн. заблытаць, ублытаць

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)