заблы́таць гл. блытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

заблы́таць

дзеяслоў, пераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. заблы́таю заблы́таем
2-я ас. заблы́таеш заблы́таеце
3-я ас. заблы́тае заблы́таюць
Прошлы час
м. заблы́таў заблы́талі
ж. заблы́тала
н. заблы́тала
Загадны лад
2-я ас. заблы́тай заблы́тайце
Дзеепрыслоўе
прош. час заблы́таўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

заблы́таць сов., в разн. знач. запу́тать; (вовлечь в неприятное дело — ещё) впу́тать; замеша́ть;

з. вяро́ўку — запу́тать верёвку;

з. спра́ву — запу́тать де́ло;

з. пыта́ннямі — запу́тать вопро́сами;

з. у непрые́мную гісто́рыю — впу́тать (замеша́ть) в неприя́тную исто́рию;

◊ з. сляды́ — запу́тать следы́

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак., каго-што.

1. У беспарадку пераплесці, перавіць, зблытаць (ніткі, валасы і пад.). Заблытаць ніткі. □ [Алесь] ледзь адвязаў вяроўку ад Патапчыкавага воза, заблытаў яе, потым доўга разблытваў. Чарнышэвіч.

2. перан. Увесці ў зман, збіць з толку. Коціцца плётка ад хаты да хаты, намотваецца ў кожнай хаце што-небудзь новае на яе. Расце клубок, павялічваецца, пагражае заблытаць .. Надзю. Галавач.

3. Зрабіць цяжкім для разумення, ускладніць. Заблытаць справу. // Дапусціць многа памылак, недакладнасцей. Заблытаць разлікі.

4. Разм. Уцягнуць каго‑н. у якую‑н. непрыемнага справу. Заблытаць у непрыемную гісторыю.

•••

Заблытаць сляды — змяніўшы напрамак руху, збіць са следу, прымусіць згубіць след. Каб заблытаць след,.. [Саша] крута павярнуў налева, міма руін. Новікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

заблы́таць

1. verwírren vt;

2. перан. durcheinánder bríngen*, írre máchen, aus dem Konzépt bríngen*;

3. (ускладніць) komplizíeren vt, schwer verständlich máchen

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

блы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны; незак.

1. што. Бязладна пераплятаць (пра ніткі, валасы і пад.).

Б. валасы.

2. Гаварыць, расказваць без лагічнай сувязі; памыляцца.

3. Памылкова прымаць адно за другое.

Б. блізнят.

4. Не цвёрда разбірацца ў чым-н.

Б. словы.

Б. даты.

5. Расстройваць, разладжваць.

Б. планы.

6. Наўмысна ўскладняць, рабіць незразумелым.

Б. сляды (таксама перан.: старацца адвесці падазрэнне).

7. Умешваць каго-н. у якую-н. непрыемную справу.

|| зак. заблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1, 5 і 6 знач.), зблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1—6 знач.), пераблы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 1—4 і 6 знач.) і ублы́таць, -аю, -аеш, -ае; -аны (да 7 знач.).

|| наз. блы́танне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

запу́тать сов., в разн. знач. заблы́таць, мног. пазаблы́тваць;

запу́тать пря́жу заблы́таць пра́жу;

запу́тать вопро́сами заблы́таць пыта́ннямі;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заблы́таны запу́танный; впу́танный, заме́шанный; см. заблы́таць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

заблы́тваць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае.

Незак. да заблытаць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

наблы́таць, -аю, -аеш, -ае; зак.

1. што і чаго. Заблытаць, пераблытаць нейкую колькасць чаго-н.

Н. нітак.

2. Дапусціць блытаніну, нарабіць памылак.

Н. у вылічэннях.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)