наблы́таць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; зак.

1. што і чаго. Заблытаць, пераблытаць нейкую колькасць чаго‑н. Наблытаць нітак.

2. Дапусціць блытаніну, нарабіць памылак. Наблытаць у падліках.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)