жва́чка, -і, ДМ -чцы, мн. -і, -чак, ж.

1. Паўторнае перажоўванне жвачнымі жывёламі ежы, якая адрыгаецца ў поласць рота, а таксама сама гэта ежа.

Жаваць жвачку.

2. Гумка, якая ўжыв. для жавання; жуйка.

3. перан. Нуднае, надакучлівае паўтарэнне аднаго і таго ж (разм.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

прагалада́цца, ‑аюся, ‑аешся, ‑аецца; зак.

Адчуць голад, захацець есці. Бацька ўзяў скібу хлеба, стаў нецярпліва жаваць: прагаладаўся вельмі. Мележ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

munch

[mʌntʃ]

v.t.

1) жава́ць; чмя́каць, чвя́каць

2) хрумста́ць

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дажава́ць, ‑жую, ‑жуеш, ‑жуе; ‑жуём, ‑жуяце; зак., што.

Скончыць жаваць; жуючы, з’есці да канца. [Сенатар] дажаваў запхнуты ў рот кавалак вяндліны, выцер рот. Гамолка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

crunch​2 [krʌntʃ] v.

1. гры́зці, жава́ць з хру́стам

2. хрусце́ць, храбусце́ць (на зубах); скрыпе́ць (пад нагамі, пад калёсамі)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

cud [kʌd] n. жва́чка, жва́ка;

chew the cud жава́ць жва́чку (пра жвачных жывёл); перан. перажо́ўваць адно́ і то́е ж

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хрыбусце́ць, ‑бушчу, ‑бусціш, ‑бусціць; незак.

Жаваць з хрустам. [Гарнак:] — Сніў, што адкусіў вуха ў нашага ўрадніка і жаваў яго, а яно, падла, жорсткае, валасатае, аж хрыбусціць. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ruminate [ˈru:mɪneɪt] v.

1. fml ду́маць, разду́мваць, разважа́ць;

ruminate on/over/about a project абду́мваць прае́кт

2. zool. жава́ць жва́чку

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

кісля́ціна, ‑ы, ж.

Разм.

1. Што‑н. вельмі кіслае. Грыша.. механічна сарваў яблык — невялікі яшчэ, з напарстак — і стаў мужна жаваць кісляціну. Місько.

2. перан. Пра вялага, нуднага чалавека.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Жваць. Гл. жава́ць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)