бязмо́згі, ‑ая, ‑ае.

Разм. Дурны, бесталковы. [Конь:] — Каб ты бязмозгім Бараном не быў, Дык і брахаць бы не вучыўся. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

kopnięty

разм. дурны; звар’яцелы

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

глу́пый дурны́, неразу́мны; (бессмысленный) бязглу́зды; (нелепый) недарэ́чны;

◊

глуп как про́бка (осёл) дурны́ як пень (як бот, як бара́н);

прики́дываться глу́пым прыкі́двацца дурны́м, прыду́рвацца;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (актуальны правапіс)

dozy [ˈdəʊzi] adj. infml

1. дрымо́тны, со́нны

2. BrE дурны́, неразу́мны

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

fatuous [ˈfætʃuəs] adj. fml дурны́, бязглу́зды;

a fatuous remark бязглу́здая заўва́га

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

дармаўшчы́на, ‑ы, ж.

Разм. Дармавое, бясплатнае карыстанне чым‑н. — Аказваецца, і стары не дурны ў губу ўзяць, але ўсё ўхітраецца на дармаўшчыну. Гурскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ідыёцкі, ‑ая, ‑ае.

1. Уласцівы ідыёту (у 1 знач.). Ідыёцкі ўчынак. Ідыёцкі выраз твару.

2. Разм. Неразумны, дурны, бязглузды. Трапіць у ідыёцкае становішча.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

stúmpfsinnig

a тупы́, дурны́

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

tróttelhaft

a дурны́, прыдуркава́ты

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)

або́лтус, ‑а, м.

Разм. лаянк. Дурны чалавек; грубіян; невук. Хлопец трапіў сюды [у музычную школу] з непаразумення. І ўратавацца ад гэтага аболтуса наўрад ці можна лёгкім жартам. Вітка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)