Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
dębczak
м.
1. дубок;
2.дубінка, дубец
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
pałka
ж.
1. палка; дубінка; дрын;
pałka gumowa — гумовая дубінка;
2. удар (палкай);
3. нага (свойскай птушкі);
4.школьн.. кол; адзінка
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
Мачуга ’дубінка’, ст.-бел.мочукга (XVI ст.) — са ст.-польск.maczuga ’тс’, якое з рум.măciucă ’кій з тоўстым канцом’ (Булыка, Лекс. запазыч., 104) < лац.mattea ’палка’ (Брукнер, 317).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брызґу́ль ’палачка для вязкі снапоў’. Запазычана з літ. мовы. Параўн. літ.bruzgùlis ’дубінка’. Гл. Смулкова, Лекс. балтызмы, 40; аб літ. слове гл. Фрэнкель, 1, 60. Сюды ж брызгу́ль ’дзеравяны гаплік’ (Сцяшк. МГ).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Брэзгуль ’прыпрэжка ці ворчык’ (Дразд.). Як і брызґу́ль ’палачка для вязкі снапоў’ (гл.), запазычанне з літ.bruzgùlis ’дубінка’ (ці іншага літ. слова гэтай групы; да літ. сямейства слоў гл. Фрэнкель, 1, 60).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Бат ’бізун’ (Касп., Сцяшк. МГ). Параўн. рус.бат ’дубінка, дручок’, укр.бат ’дручок’, польск.bat ’бізун’, серб.-харв.ба̏т ’дубіна, дручок’, славен.bat ’тс’. Паходжанне слова няяснае. Агляд шматлікіх версій гл. Слаўскі, 1, 28; Фасмер, 1, 133; Рудніцкі, 86; Махэк₂, 41, 48. Параўн. батог.
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
Knébel
m -s, -
1) заты́чка, кляп
2) дубі́нка
3) тэх. кула́к (тормаза), ру́чка (для нашэння чаго-н.)
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
blackjack
[ˈblækdʒæk]1.
n.
1) дубі́нкаf.
2) піра́цкі чо́рны сьцяг
3) ачко́n. (аза́ртная гульня́)
2.
v.t.
біць дубі́нкай; вымуша́ць
to blackjack someone into submission — вы́мусіць не́кага падпара́дкавацца
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
Балдаве́шка1 ’патаўшчэнне на канцы палкі’ (Бір. Дзярж.). Параўн. рус.дыял.балдаве́шка ’тс’, балдава́шка ’дубінка’. Утварэнне ад балдава́ ’паліца, булава, дубіна’, вядомага, напр., у рус. гаворках (бясспрэчная сувязь з балда́ ’дубіна’). Гл. яшчэ булдава́ ’булава’.
Балдаве́шка2 ’дурань, дурная галава’ (Шат., Бір. Дзярж.). Метафарычнае ўжыванне слова балдаве́шка ’дубіна’ (гл.). Параўн. такое ж ужыванне слоў балда́, дубі́на, стоўб.