драбні́ць несов.

1. измельча́ть, мельчи́ть, дроби́ть;

д. друз — измельча́ть (мельчи́ть, дроби́ть) ще́бень;

2. дроби́ть;

д. сі́лы — дроби́ть си́лы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

упо́кат, прысл.

Разм. Адзін пры адным, у беспарадку, як папала (ляжаць, спаць і пад.). Хлопцы спалі на нарах у кутку ўпокат і трымаліся адной сям’ёй у працы і ў барачным жыцці. Пестрак. Ляжаць упокат зваленыя сосны, Галлё і друз паскіданы ў лаўжы. Панчанка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Klamótten

pl

1) друз, лом

2) лахманы́, хло́мазы́, ану́чы

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Splitt

m -es, -e

1) шчэ́бень, друз, жвір

2) го́нта

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

Тру́снуць ‘хруснуць, храснуць, надламацца’ (Нас., Некр. і Байк., Ласт., Сл. ПЗБ), сюды ж трусці́ць, патрусі́ць ‘паламаць, здрабіць на кавалкі’ (Нас., Байк. і Некр., Гарэц.), тру́снік ‘друз, трэскі’ (Сцяшк. Сл.). Да прасл. *trǫs‑t‑/*trus‑t‑, якія суіснуюць з варыянтамі: *xrǫst‑/*xrust‑, *drozg‑/*dryzg‑. Гл. трушчыць.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

плафо́н, ‑а, м.

1. Столь, упрыгожаная жывапісам, лепкай або мазаікай. // Твор манументальна-дэкаратыўнага жывапісу, які аздабляе перакрыццё (плоскае, скляпеністае ці купальнае) якога‑н. памяшкання.

2. Абажур для электрычных лямп, пераважна пад столлю. Вуха адчула сухі, цокаючы гук: са столі пасыпаўся шкляны друз з разбітага плафона. Лынькоў. Мяккае святло малочных плафонаў заспакойвала вочы. Васілёнак.

[Фр. plafond.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

debris, débris

[dəˈbri:]

n.

1) абло́мкі, руі́ны pl.; друз -у m.

2) Geol. абло́мкі паро́даў, нано́сная паро́да; дэтры́т -у m.

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

Graus

I

m -es жах, жу́дасць

II

m -es уст. шчэ́бень, друз

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

szaber, ~ru

I szab|er

м.

шчэбень, друз

II м.

мяшочніцтва, мяшэчніцтва

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

muck

[mʌk]

1.

n.

1) бруд -у m.

2) паску́дзтва n.

3)

а) гной -ю m.

б) чарназём, ужыва́ны як угнае́ньне

4) (у ша́хце) друз -у m.

5) informal непара́дак -ку m., бязла́дзьдзе n., бруд -у m.

2.

v.t.

1) бру́дзіць

2) угно́йваць

3) (у ша́хце) ачышча́ць, выво́зіць друз

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)