барвяні́ца, ‑ы, ж.

Тое, што і барвянец. Ападзе барвяніцай рабіна на дол І застыне ў чаканні спатканняў вясёлых. Кірэенка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

сівагры́вы, ‑ая, ‑ае.

З сівой грывай. Сівагрывы конь. / у вобразным ужыв. Заглядзіцца месяц сівагрывы, Дол пакрые тонкім серабром. Лявонны.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Пустадо́лле ’абложная зямля’ (ДАБМ, камент., 858). Да пусты́ (гл.) ’незаняты, незасеяны’ і дол ’нізіна’, або, хутчэй, да до́ля ’частка’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

буяра́к Сухі дол (Калінк.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

зраўнава́ць, ‑ную, ‑нуеш, ‑нуе; зак., каго-што.

Разм. Тое, што і зраўняць. Зраўнавалі ямкі ў печы, Дол прысыпалі пяском. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пляшы́на, ‑ы, ж.

Тое, што і плех. Сям-там дол зарос вераском, а найчасцей голы, з сівымі пляшынамі лішайнікаў. Навуменка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

◎ Паднадо́лак ’падбіўка’ (Касп., Сл. ПЗБ), ’ніжняя частка, якую падрубліваюць’ (Інстр. I, Сцяшк. Сл.). З пад‑, на-, дол з суф. ‑ак. Параўн. падол.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

◎ Лака́за ’неахайная асоба, якая мыючы залівае дол у хаце’, лаказіць ’наліваць у хаце, рабіць макрату, бруд’ (КЭС, лаг.). Да літ. lakäzaris ’гарэза, свавольнік’.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

vale [veɪl] n. dated or lit. дол, далі́на;

the Vale of the White House газо́н каля́ Бе́лага до́ма (ЗША);

the vale of tears ме́сца паку́т (метафара зямнога жыцця)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

паднябе́ссе, ‑я, н.

Нябесная высь. Угары ў паднябессі, асветленыя месяцам, непрыкметна праплывалі кавалкі хмар. Галавач. Водарам антонавак прапах Дол сівы ажно да паднябесся. І. Калеснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)