скрэ́бці, скрабу́, скрабе́ш, скрабе́; скрабём, скрабяце́, скрабу́ць; скроб, скрэ́бла; скрабі́; скрэ́бены; незак.

1. каго-што і без дап. Драпаць чым-н. вострым на паверхні.

С. падлогу.

Мыш скрабе за шпалерамі.

2. каго-што. Счышчаючы, дзерці чым-н. вострым, цвёрдым.

С. скавараду пяском.

С. снег.

3. што. Чысціць, знімаць верхні слой (пра маладую гародніну, рыбу і пад.).

С. моркву.

С. рыбу.

4. звычайна безас., перан. Хваляваць, трывожыць.

Цэлы дзень скрабе на душы.

|| аднакр. скрабяну́ць, -бяну́, -бяне́ш, -бяне́; -бянём, -беняце́, -бяну́ць; -бяні́.

|| наз. скрабе́нне, -я, н. (да 2 і 3 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

garbować

незак. дубіць;

garbować skórę — дубасіць каго; скуру з каго дзерці

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

растрёпывать несов.

1. разг. трапа́ць, шарпа́ць, драць, дзе́рці;

2. (взлохмачивать, взъерошивать) разг. трапа́ць, раскудла́чваць, кудла́ціць;

3. (лён, пеньку) трапа́ць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

◎ Пурля́ць экспр. ’кідаць’ (дзятл., Сл. ПЗБ). Паводле Грынавяцкене (там жа), з літ. purlióti ’ірваць, дзерці’, што малаверагодна па семантычных прычынах. Параўн. шпурляць ’кідаць’ (гл.), а таксама пурну́і(ь/шпурну́ць ’кінуць’. Хутчэй за ўсё, гукапераймальнага (“гукаімітатыўнага”) паходжання; да словаўтварэння параўн. пу́ргаць ’сёрбаць’ і балг. хеьргам/хвьрлям ’кідаць’. Параўн. і папярэдняе слова.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

schléißen

*

1.

vt

1) кало́ць (лучыну); дзе́рці (лыка)

2) абшчы́пваць, абску́бваць (пер’е, валасы)

2.

vi (s) зно́швацца, рва́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

záusen

1.

vt трапа́ць, драць, дзе́рці

j-m die Háare ~ — трапа́ць каго́-н. за валасы́

2.

(sich) бі́цца

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

claw

[klɔ]

1.

n.

1) капцю́р, кіпцю́р -а́ m.

2) ла́па зь кіпцюро́м, клю́шня f.

2.

v.t.

1) дра́паць; драць, дзе́рці, разьдзіра́ць

2) схапі́ць або́ цягну́ць ла́памі

3) скрэ́бці

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

дзерць Месца, дзе выкарчаваны лес, кусты ці распрацавана аблога пад поле; навіна (Мін. Лемц. Айк., Ст.-дар.).

□ ур. Дзе́рці (поле) каля в. Пасека Ст.-дар. Тое ж ві́дзерць (Кам.).

Беларускія геаграфічныя назвы. Тапаграфія. Гідралогія. (І. Яшкін, 1971, правапіс да 2008 г.)

козёл казёл, -зла́ м.;

◊

козёл отпуще́ния казёл адпушчэ́ння;

драть козла́, козло́м петь казла́ дзе́рці;

как от козла молока́ погов. як з казла́ малака́.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ру́шить несов.

1. разбура́ць; (валить) валі́ць; (обрушивать) абва́льваць, абру́шваць, абу́рваць;

2. перен., прост., уст. паруша́ць;

3. спец., обл. драць, дзе́рці, абдзіра́ць;

ру́шить про́со драць (абдзіра́ць) про́са;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)