дзе́рці, дзяру́, дзярэ́ш, дзярэ́; дзяро́м, дзераце́, дзяру́ць; дзёр, дзе́рла; дзяры́; дзёрты; незак., каго-што.

Тое, што і драць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дзе́рці

дзеяслоў, пераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. дзяру́ дзяро́м
2-я ас. дзярэ́ш дзераце́
3-я ас. дзярэ́ дзяру́ць
Прошлы час
м. дзё́р дзе́рлі
ж. дзе́рла
н. дзе́рла
Загадны лад
2-я ас. дзяры́ дзяры́це
Дзеепрыслоўе
цяп. час дзеручы́

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́рці несов., см. драць;

◊ вялі́кая лы́жка рот дзярэ́ — посл. в за́висти нет коры́сти; мно́го жела́ть — добра́ не вида́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дзе́рці, дзяру, дзярэш, дзярэ; дзяром, дзераце; пр. дзёр, дзерла; незак., каго-што.

Тое, што і драць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Дзе́рць

назоўнік, уласны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. Дзе́рць
Р. Дзе́рці
Д. Дзе́рці
В. Дзе́рць
Т. Дзе́рцю
М. Дзе́рці

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дзе́рць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. дзе́рць
Р. дзе́рці
Д. дзе́рці
В. дзе́рць
Т. дзе́рцю
М. дзе́рці

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

передира́ть несов.

1. разг. драць, дзе́рці;

2. обл. драць, дзе́рці, душы́ць;

3. разг. лупцава́ць; см. передра́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дерть с.-х. дзерць, род. дзе́рці ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

изрыва́ть​I несов. (к изорва́ть) драць, дзерці, рваць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Выдзіра́ць ’выдзіраць, вырываць, выцягваць’ (БРС, Касп., Яруш., Бяльк.); ’упершыню апрацоўваць участак зямлі’ (Выг. дыс., палес.), выдзіра́цца ’насміхацца, дражніцца’ (Шатал.). Гл. драць, дзерці.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)