ва́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае вялікае значэнне; рашаючы.
2. Велічны, паважны, з пачуццём уласнай годнасці; фанабэрысты.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ва́жны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае вялікае значэнне; рашаючы.
2. Велічны, паважны, з пачуццём уласнай годнасці; фанабэрысты.
3.
4.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
практы́чны, ‑ая, ‑ае.
1. Які мае адносіны да практыкі (у 1, 2 знач.); звязаны з практыкай, з рэальнымі патрабаваннямі, магчымасцямі.
2. Які займаецца непасрэдна якой‑н. справай, непасрэдна кіруе кім‑, чым‑н.
3. Які з’яўляецца прымяненнем ведаў, навыкаў на практыцы.
4. Звязаны з прымяненнем на практыцы (якой‑н. галіны навукі, ведаў і пад.).
5. Які добра разбіраецца ў жыццёвых справах;
6. Выгадны, зручны ў справе; эканомны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
ста́лы, ‑ая, ‑ае.
1. Які стаў дарослым, дасягнуў поўнага развіцця.
2. Здольны рабіць, дзейнічаць самастойна, без чыёй‑н. дапамогі, кіраўніцтва; сур’ёзны.
3. Вопытны, які дасягнуў майстэрства ў чым‑н.
4. Пастаянны, нязменны; разлічаны на доўгі час, не часовы.
5. Добра абдуманы; які сведчыць пра вопытнасць, майстэрства.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)