дадаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго-што.

Скончыць даіць; поўнасцю выдаіць. Дадаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

вы́даіць, ‑даю, ‑даіш, ‑даіць; зак., каго-што.

Здабыць даеннем усё малако з вымя жывёліны; падаіць. Выдаіць карову.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

даі́цца, доіцца; незак.

1. Даваць малако (аб карове, казе і пад.). Карова яшчэ доіцца.

2. Зал. да даіць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mélken

* vt даі́ць

frisch gemólkene Milch — сырадо́й

j-n (tüchtig) ~ — разм. (до́бра) даі́ць каго́-н., выманта́чваць гро́шы ў каго́-н.

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

павалаво́дзіцца, ‑джуся, ‑дзішся, ‑дзіцца; зак.

Разм. Валаводзіцца некаторы час. Веры не ў навіну даіць кароў. Андрэю ж прыйшлося павалаводзіцца. Дуброўскі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

пераскаро́дзіць, ‑джу, ‑дзіш, ‑даіць; зак., што.

1. Паскародзіць нанава, яшчэ раз. Пераскародзіць папар.

2. Паскародзіць усё, многае. Пераскародзіць усе ўчасткі.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

аддаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак.

Адпрацаваць на даенні пэўны тэрмін. [Ірына:] — Можа ты мяне яшчэ прымусіш кароў даіць? Дык не. Я сваё аддаіла. Хай цяпер іншыя. Гаўрылкін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

падаі́ць, ‑даю, ‑доіш, ‑доіць; зак., каго.

1. Закончыць даенне. Раніцай Вера разбудзіла мужа пасля таго, як падаіла карову. Пальчэўскі.

2. і без дап. Даіць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Перадо́й (пірядо́й) ’удой’ (Юрч. СНЛ). Да даіць (гл.), але прэфіксацыя няясная < перадаіць ’выдаіць цалкам’?

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

На́выр ’пад карову, даіць карову; на двор’: Ці хадзіла ты, таічка, навыр? (Бяльк.). Гл. на́вар.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)